Οι Big Nose Attack γιόρτασαν τα πέμπτα γενέθλιά τους στο An Club και το Rockin’Athens ήταν εκεί ώστε να βγάλει προς τα έξω αυτό το γιορτινό κλίμα που επικρατούσε.
Ανταπόκριση: Άγις Χατζηγεωργίου / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Μετά από την αποβίβαση στο λιμάνι του Πειραιά, επιβιβάστηκα στο An Club γύρω στις 21:00. Ο χώρος στολισμένος με αρκετά μπαλόνια και το πορτοκαλί, που είναι το χρώμα των Big Nose Attack αυτή την περίοδο (βλέπε τον δίσκο “69”), επικρατούσε πάνω στην σκηνή. Ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να καταφθάνει και γύρω στις 22:00 και κάτι το μαγαζί είχε ήδη έναν σεβαστό αριθμό κοινού. Οι καλεσμένοι της μπάντας για το συγκεκριμένο live είχαν ήδη φτάσει και λίγο πριν το ρολόι χτυπήσει 23:00, το πάρτυ ξεκίνησε.
Με ένα ολιγόλεπτο διασκεδαστικό βίντεο, μας παρουσίασαν ολόκληρη την καλλιτεχνική τους πορεία και όχι μόνο. Ο Αντώνης Ντίνος a.k.a. Little Tonnie παρουσιάζεται πρώτος στο κοινό και μετά από λίγο ο μεγαλύτερος αδερφός του, Γιώργος Ντίνος a.k.a. Boogieman ανέβηκε στην σκηνή. Χωρίς πολλά πολλά, ξεκίνησαν με το “A Bite To Eat”. Με την μπότα να χτυπάει στην καρδιά και ένα όμορφο ηχόχρωμα που έβγαζε η πορτοκαλί κιθάρα του Boogieman, οι Big Nose Attack είχαν ήδη ξεκινήσει να εκτελούν μερικές από τις επιτυχίες τους. Σε κομμάτια πιο ερωτικά (“Dirty Emma”) όπως αναφέρθηκε κιόλας, μερικά πιο blues και άλλα πιο garage. Το ρεπερτόριο τους εξ αρχής δεν άφηνε κανέναν παραπονεμένο. Με την ώρα να μην έχει περάσει πολύ, τα αδέρφια από το Μπραχάμι είχαν ήδη ζεστάνει το κοινό. Κερασάκι στην τούρτα (δεν αργεί και αυτή) ο τρομερός ήχος που έβγαλε ένα πορτοκαλί (τι σας είπα;) γιοκαλίλι. Το πρώτο session τελείωσε με την κοπή της τούρτας, ή μάλλον της πίτσας που έσβησαν πέντε κεράκια για τα πέντε χρόνια από την ίδρυση των The Big Nose Attack.
Μετά από ολιγόλεπτο διάλειμμα το δεύτερο μέρος και τελευταίο, ξεκίνησε σε πολύ σωστό χρόνο. Ο κόσμος ήταν ήδη ζεστός από το προηγούμενο session και χωρίς καθυστερήσεις έφεραν τον πρώτο καλεσμένο της μπάντας. Ο πρώτος ήταν ο Johhny B όπου ανέβασε ακόμη περισσότερο το, δυστακτικό μέχρι τώρα, κοινό. Έχωσε πάνω στο “Let Me Tell Ya” και σε συνδυασμό με τον Boogieman, ήρθε και έδεσε. Ο αμέσως επόμενος καλεσμένος είναι ο Πέτρος Κασιμάτης και μαζί του ανέβασε και παρέα στο stage, μια τρομπέτα. Πέρα από τα αρχικά προβλήματα του ήχου, κατάφεραν να βρουν το κατάλληλο δέσιμο, ο ήχος του Πέτρου με την κιθάρα του Boogieman αλλά και έναν φανταστικό και αλάνθαστο Little Tonnie που γέμιζε τόσο πολύ τον μεστό ήχο του An Club. Στη συνέχεια άλλαξαν λίγο το stage διότι πρόσθεσαν ένα αρμόνιο αλλά και ένα σύστημα Dj (;). Μαζί με αυτά ανέβηκαν ένας συμφοιτητής τους και Dj ο RSN, αλλά και ένας κομψότατος νεαρός εν ονόματι Κωνσταντίνος Κύρτσης. Αυτοί οι δυο συνέθεσαν ένα εξαιρετικό δίδυμο που ξεχώρισε ακόμη πιο πολύ η φωνή του Boogieman. Όσο για την συνέχεια δεν ήταν άλλη από ένα ξεχωριστό ντουέτο. Μπάμπης Παπανικολάου και Idra Kayne. Ο Μπάμπης σε ρόλο Boogieman και με τα εκπληκτικά χαμηλά της φωνής του αλλά και με σύνοδο την -δεν έχω λόγια- φωνή της Idra, έτσι ερμήνευσαν το “Yeah!” και έκαναν ολόκληρο το μαγαζί να τραγουδάει στους ρυθμούς του.
Έπειτα ακολούθησε ο Mr. Highway Θύμιος που με ένα απολαυστικό σόλο στο “Hey Joe” του Jimi Hendrix και με τη συνοδεία από τους Big Nose Attack, έβγαλαν ένα ξεσηκωτικό αποτέλεσμα. Όσο και να έχουμε συνηθίσει να ακούμε την φωνή του Άλεξ Καλοφωλιά, γνωστό ως Alex K., τόσο έχουμε λατρέψει τις στιγμές που σολάρει με την φυσαρμόνικα. Εξαιρετικό δέσιμο με τα αδέρφια. Όμως ακριβώς μετά βάρυναν λίγο τα πράγματα. Στην σκηνή ανέβηκε ένα όργανο που δεν συναντάς συχνά σε λάιβ και ειδικά στο An. Ο παραγωγός και φίλος των The Big Nose Attack, Πάνος Τσεκούρας αλλά και το όργανο του που ονομάζεται theremin. Λίγο μετά συναντήθηκαν τα δυο πιο ασυνήθιστα όργανα που έχουν ακουστεί στο An. Το theremin και το μπουζούκι. Το μπουζούκι έπιασε στα χέρια ο Μπάμπης Μαυρίδης (ναι, των Black Hat Bones) και το αποτέλεσμα αυτής της σύνθεσης ήταν ότι ο κόσμος κοιτούσε προσεκτικά ότι και αν πουν και παίξουν. Εκεί κατάφεραν να μαγνητίσουν και τον τελευταίο στο μαγαζί με το κομμάτι “Holdin’ On”.
Ίσως το επόμενο δίδυμο να έκαναν τον μεγαλύτερο χαμό, να είχαν την περισσότερη ενέργεια, να πέρασαν και διοχέτευσαν αυτή τη ενέργεια στο κοινό που τους ταρακούνησαν για τα καλά. Ο λόγος για τον Kon Dreankcrocs αλλά και τον Crosseyed Billy. Ο ένας πίσω στα σκοτάδια βοηθάει τα αδέρφια σε πολλά λάιβ και ο άλλος ίσως ο πιο τρελός frontman που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Πήραν το μπάσο και το μικρόφωνο, αντίστοιχα, και δημιούργησαν τον κορυφαίο πανικό της βραδιάς. Τα πάντα κουνιόντουσαν. Έκαναν ολόκληρο το An να τραγουδάει το “N.I.B.”. Έπειτα είναι το σημείο που καταλάβαμε όλοι πόσο ερωτευμένα είναι το μπάσο και τα τύμπανα. Ο ήχος και ο συνδυασμός τους να είναι ανατριχιαστικά ταιριαστός. Ο Dani G με τον Little Tonnie, το μπάσο και τα τύμπανα. Οι 1000mods και οι the Big Nose Attack μας δείχνουν πόσο αδελφοποιημένοι είναι. Σαν να παίζουν συνέχεια έτσι, σαν ο Δάνης να είναι ο resident μπασίστας της μπάντας. Όσο και αν ταίριαξαν οι υπόλοιποι καλεσμένοι με το δίδυμο των Big Nose Attack, ο Δάνης έβγαλε κάτι πιο εσωτερικό.
Ο ξάδερφος Mickey Pantelous ήταν ο επόμενος που μας έδειξε πόσο αντέχουν τα πνευμονία του καθώς με την φυσαρμόνικα του ερμήνευσε το “Down With Me” από τον προηγούμενο δίσκο των Big Nose Attack. Αμέσως μετά έπιασε την κιθάρα και του έδωσε και κατάλαβε. Το κοινό ήταν ήδη στην κορύφωση της βραδιάς και δεν είχε τελειώσει τίποτα ακόμα. Αμέσως μετά και μετά από έναν συναισθηματικό πρόλογο του Boogieman, ανέβηκε ο Panokas με το μπάσο του και την τρομερή ενέργεια του. Δεν είχε λίγα λεπτά που ανέβηκε και έκανε σόου και μαζί με τους Big Nose Attack, το διασκέδασαν όσο τίποτα. Όλο το κοινό τραγουδούσε “I wanna kick em out…” από το κομμάτι των MC5, “Kick Out the Jams” και οι Big Nose Attack με τον Πανόκα τα έσπασαν. Κυριολεκτικά. Το τέλος έφτανε και στην σκηνή ανέβηκε ο τελευταίος καλεσμένος για τα πέντε χρόνια της μπάντας. Ο γέννημα θρέμμα μπραχαμιώτης Stam, όπως και τον αποκάλεσαν, ήρθε παρέα με το μονόχορδο όργανο του και που πραγματικά δεν άφησε τίποτα όρθιο. Ήταν αυτό που χρειαζόταν για το τέλος.
Δεν ξέρω πιο είναι αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από την συγκεκριμένη βραδιά. Θεωρώ ότι παρά την καθυστέρηση της έναρξης του πάρτυ αυτού και ίσως της βαβούρας του ήχου, ειδικά στην αρχή, αυτό που μας μένει είναι ότι οι The Big Nose Attack είναι μια ξεχωριστή μπάντα που θα αντέξει στον χρόνο γιατί έχουν την στήριξη που χρειάζεται ώστε να αντέξουν τις δυσκολίες της εποχής, αλλά μπορούν επίσης να γράψουν την δίκη τους σελίδα στην ιστορία της μουσικής της Ελλάδας. Και ποιος ξέρει, ίσως ο κόσμος να τους φτάσει μια μέρα -μια μέρα που δεν θα κυριεύει το stoner ύφος- πολύ ψηλά.