Πηγαίνοντας στην συναυλία των Universe217 και Mother of Millions το Σάββατο, είχα πολύ έντονο το συναίσθημα πως αυτό το live θα ήταν σίγουρα κάτι το πολύ ξεχωριστό. Με βεβαιότητα μπορούσα να το βασίσω στο γεγονός ότι οι Universe217 είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες και πάντα οι εμφανίσεις τους είναι μοναδικές, συν ότι οι Mother of Millions είναι μια από τις πιο αξιόλογες μπάντες που είχα καιρό να δω. Η παράμετρος όμως που δεν μπορούσα να υπολογίσω ήταν το venue, ο κινηματογράφος “Τριανόν”. Φτάνω λοιπόν, παίρνω ανάσα, χαιρετώ δύο τρία αγαπημένα άτομα και μπαίνω στην αίθουσα έτοιμη να απολαύσω τους Mother of Millions, καθιστή μεν, κεφάτη δε.
Ανταπόκριση: Έλενα Κουμπαράκη / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Στις 21:44 ανέβηκαν στην σκηνή οι Mother of Millions, με μικρή καθυστέρηση από την ώρα που είχε ανακοινωθεί πως θα παίξουν. Ο κινηματογράφος είχε συγκεκριμένη χωρητικότητα ατόμων, όμως μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου από το αναμενόμενο με αποτέλεσμα να επικρατεί μια βαβούρα για να εξυπηρετηθούν όλοι άμεσα – με επιτυχία, ευτυχώς. Ξεκινώντας λοιπόν με το πρώτο τους κομμάτι, λίγο “κρύοι” στην αρχή, άρχισαν να προετοιμάζουν το έδαφος για το γκρουβάτο session τους. Κάποια τεχνικά λάθη στον ήχο, ενδεχομένως και το ότι η στέγη ήταν ανοιχτή να μην είχε υπολογιστεί σωστά από τον ηχολήπτη, διορθώθηκαν πολύ άμεσα και τελικά οι Mother of Millions εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την καταπληκτική ακουστική του χώρου.
Η πεντάδα μπορώ να πω πως άσχετα από την απουσία τους τα τελευταία χρόνια από την σκηνή έδωσε ένα πολύ δυναμικό performance, με τον τραγουδιστή να δίνει την ψυχή του σε όλη την διάρκεια, χρωματίζοντας τους στίχους των κομματιών με την αδιανόητα εύπλαστη και ιδιαίτερη φωνή του. Εντυπωσιάστηκα συνολικά από τις ικανότητες των μουσικών που πλαισίωναν το συγκρότημα, και ήταν πολύ ενδιαφέρον το τελικό αποτέλεσμα με ωραίο groove, δυνατά σημεία και συμπληρωματικά “triggering”visuals στην οθόνη που βρισκόταν πίσω από την σκηνή. Οι Mother of Millions μας “μαρτύρησαν” τρία νέα τους κομμάτια, και έπαιξαν τα γνωστά στο κοινό τους “Collision”, “Human” και “Fire”. Τα μυαλά μου βέβαια τινάχθηκαν όταν έκαναν cover με τεράστια –το τονίζω- επιτυχία το γνωστό κομμάτι της Alanis Morissette, “Uninvited”. Συνολικά, αυτά τα παιδιά έχουν πολλά να δώσουν on και off stage και περιμένω με ανυπομονησία το καινούριο τους υλικό.
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα για refill στην μπύρα, μια βόλτα στο φουαγιέ και δυο κουβέντες με τους γνωστούς, κατά τις 23:00 βγήκαν στην σκηνή οι Universe217. Έχοντας βρεθεί σε πολλές από τις συναυλίες τους και έχοντας συνηθίσει τις προοπτικές της ακουστικής του χώρου, ήμουν σίγουρη πως θα ήταν μια εμπειρία χωρίς προηγούμενο. Πράγματι, οι άρτια δουλεμένοι και προσεγμένα προβαρισμένοι μουσικοί της μπάντας που έντυναν τη φωνή της τραγουδίστριας που δεν ξεφεύγει από το μέτρο ούτε γι αστείο και κρατάει καθολικά το balance μεταξύ κρυστάλλινα καθαρών φωνητικών και διαβολικών screams, συντέλεσαν σε μια κάτι παραπάνω από απολαυστική συναυλία στο Τριανόν.
Με intro το “Harm” και εν συνεχεία τα “Undone” και “Ease”, λίγο πιο μετά δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό και μερικά κομμάτια ακόμη όπως “Mouth” και “Counting Hours” μας εξέπληξαν ευχάριστα με την συμβολή του πληκτρά των Mother of Millions στο κομμάτι “Towards the sun” και έπειτα στα “Burden of Evil” και “Unfulfilled” συμμετείχε και ο τραγουδιστής των Mother of Millions, γρατζουνίζοντας μία κιθάρα και συντροφεύοντας φωνητικά την τραγουδίστρια των Universe217. Η τελευταία δε, προς το τέλος του set τους, μας απέδειξε –όχι πως είχε κανείς αμφιβολία- την έκταση και την δυναμική της φωνής της, με το να απομακρυνθεί από το μικρόφωνο και να τραγουδήσει ένα κουπλέ acapella. Το κοινό την αποθέωσε όπως ήταν αναμενόμενο και το τέλος ήρθε με το “Change”. Για τους ακόλουθους, το encore τους δεν ήταν κάτι το μη αναμενόμενο, όμως αυτή τη φορά το “Never” πήρε άλλη διάσταση καθώς στο τέλος του κομματιού και αφού το είχαν “ξεσκίσει” οι Universe217 προηγουμένως, ανέβηκε πάλι ο τραγουδιστής των Mother of Millions για να ρίξουν οι δύο τραγουδιστές μαζί την αυλαία με ένα φωνητικό “stare down”.
Φτάνοντας στην λήξη πια της συναυλίας, γεμάτη από υπέροχες μουσικές και στιγμές απόλυτου σεβασμού στην underground τέχνη της βαριάς, progressive metal οφείλω να ομολογήσω πως ήταν μία από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς, τόσο από την απόδοση των συγκροτημάτων όσο και από την διοργάνωση που έβαλε τα δυνατά της για να εξυπηρετήσει όσο περισσότερο κόσμο γινόταν.