Η επιστροφή του Jello Biafra και της μπάντας του στα μέρη μας μετά από τέσσερα χρόνια ίσως να άλλαξε σε πολλούς το πλάνο των διακοπών, αλλά αποδείχθηκε μια πολύ καλή αρχή για τη φετινή συναυλιακη σεζόν. Ευτυχώς πάρα την άβολη ημερομηνία και τη συναυλία των Clutch το ίδιο βράδυ η προσέλευση ήταν ικανοποιητική.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Lina Koshka (περισσότερες εδώ)
“Ο χρόνος δεν υπάρχει, όλα είναι τώρα”. Με τη φράση αυτή και το “Athens Burning” ξεκίνησε η εμφάνιση των The Stress λίγα λεπτά μετά τις 22:00. Αρχικά το κοινό ήταν αμετοχο, αλλά καθώς περνούσε η ώρα και ακούγονταν τα “Γενοκτονία”, “Χαφιές”, “Αθήνα” ανταποκριθηκε θερμά, ενώ το τραγούδι “Λέρος” έκλεισε την 40λεπτη εμφάνιση της μπάντας που ήταν αρκετά δυνατή (με μια μικρή ένσταση για την αυξημένη ένταση στα τύμπανα που σε σημεία χαντακωνε το υπόλοιπο σχήμα) και πάνω απ’ολα αντάξια της ιστορίας που κουβαλάει το συγκρότημα στην ελληνική punk σκηνή.
Οι μπάρες έχουν αφαιρεθεί, το Gagarin έχει γεμίσει και όλα είναι έτοιμα για την εμφάνιση του Jello Biafra και της παρέας του. Ο Jello εμφανίζεται επι σκηνής με κόκκινο σακάκι και το set ξεκινάει με τα “Satan’s Combover” και “People With Too Much Time” από τους GSM και ο πρώτος χαμός στο moshpit δεν αργεί να έρθει…
Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να υπερηφανεύεται οτι είναι Punk μέχρι το κόκαλο, τότε αυτός σίγουρα είναι ο Jello Biafra. Παρά τα 58 του χρόνια, εξακολουθεί να διαθέτει την ενέργεια ενός 30αρη, καθώς και το χάρισμα να την συνδυάζει με κοινωνικοπολιτικά μανιφέστα εμπνευσμένα απο τα γεγονότα των ημερών μας, όπως ο φασισμός, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η οικονομική και η προσφυγική κρίση, όπως και η υποψηφιότητα του Donald Trump που αποτελούσε το κεντρικό θέμα. Το μπλουζάκι “Nazi Trumps Fuck Off” που φανέρωσε άλλωστε ήταν η ελάχιστη ένδειξη απέχθειας του Biafra στο πρόσωπου του “Trumpenstein”, όπως τον αποκάλεσε, ενώ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του έδωσε ως λύση τον διάλογο με την αντίθετη γνώμη ως μία προσπάθεια για τη βελτίωση των συνθηκών.
Στο στόχαστρο του Biafra (ξανα)βρέθηκε και μια παλιά “αγάπη”, ο Arnold Schwarzenegger στους στίχους του “California Uber Alles”, όπου ο Jello βουτάει στο κοινό. Την τιμητική τους είχαν και οι Lard κάπου στην αρχή με το “Forkboy, ενώ από τους GSM ακούστηκαν μεταξύ άλλων και τα “Barrackstar O’ Bummer”, “John Dillinger” και “The Brown Lipstick Parade” (που όπως παραδέχθηκε είναι εμπνευσμένο απο τον μεγάλο Frank Zappa) και “Mid-East Peace Process”. Τα 3 encore ήρθαν να σαρώσουν οτι απέμεινε με “Holiday On Cambodia”, “Riot” και “Too Drunk To Fuck” απο την εποχή των Kennedys και το “Capture” απο τους GSM που έκλεισε τη συναυλία.
Κατα καιρούς έχει γίνει λόγος για το τι θεωρείται punk. Αν μπορεί κάποιος να γελάει στα μούτρα όσων αναρωτιούνται τότε αυτός είναι ο Jello Biafra, αφού δικαίως θεωρείται ένας απο τους τελευταίους εναπομείναντες εκπρόσωπους της underground Punk σκηνής, γιατί σε πείσμα των καιρών διατηρεί μέσα του αναμένη τη φλόγα και ξέρει να δίνει μία αξέχαστη live εμπειρία, που ταυτόχρονα αποτελεί τροφή για σκέψη. Για το τέλος ν’ αναφερθεί οτι ο Jello τίμησε στην αρχή και στο τέλος της συναυλίας τον Νικόλα Τριανταφυλλίδη που εδώ και λίγους μήνες έφυγε απο τη ζωή.