Μία δεκαετία έχει περάσει από την δημιουργία των Whitechapel και ακόμα παραμένουν μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες μπάντες όχι μόνο στην deathcore σκηνή αλλά στην metal γενικότερα. Το συγκρότημα από την Αμερική επέστρεψε δύο χρόνια μετά το “Our Endless War” και μας παρουσιάζει το έκτο κατά σειρά δίσκο του, “Mark Of The Blade”, συνεχίζοντας έτσι την σταθερή ανοδική του πορεία.
Γενικά οι Whitechapel μας έχουν συνηθίσει σε μικρούς πειραματισμούς κυρίως στις τελευταίες τους κυκλοφορίες, εδώ όμως έχουν καταφέρει να μας παρουσιάσουν κάτι αρκετά διαφορετικό που δεν θυμίζει κάποια προηγούμενη δουλειά τους. Έχουν προσθέσει νέα στοιχεία και ταυτόχρονα έχουν διατηρήσει το γνωστό τους ύφος, πηγαίνοντας έτσι την μουσική τους ένα βήμα παραπέρα.
Το album ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς αφού το εναρκτήριο “The Void” είναι από καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του “Mark Of The Blade”. Ακολουθεί το ομότιτλο κομμάτι με το εθιστικό του groove και το “Elitist Ones”, οι κιθάρες του οποίου παντρεύουν τέλεια τον heavy ήχο και την μελωδία. Σειρά έχει το “Bring Me Home” που μαζί με το “Decennium”, είναι η απόδειξη ότι ο Phil Bozeman όχι μόνο μπορεί να τραγουδήσει με clean vocals, αλλά είναι πραγματικά εξαιρετικός. Κυρίως στην εισαγωγή του “Bring Me Home” η φωνή του θυμίζει αρκετά τον Maynard των Tool, απογειώνοντας ακόμα περισσότερο αυτήν την ασυνήθιστη (για τα δεδομένα των Whitechapel) κομματάρα. Χωρίς αμφιβολία μία από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου είναι το “A Killing Industry” με την Slipknot επιρροή να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Επίσης στα highlights δεν θα μπορούσε να μην συμπεριληφθεί το άριστο instrumental “Brotherhood” και το (προσωπικό αγαπημένο) “Venemous” με τα “άρρωστα” φωνητικά και το πωρωτικό breakdown.
Οι Whitechapel τα κατάφεραν και πάλι να μας εντυπωσιάσουν και να μας αποδείξουν για ακόμα μία φορά ότι είναι πολύ μεγάλη μπάντα και ότι οι πειραματισμοί τους βγαίνουν σε καλό. Το “Mark Of The Blade” από την άλλη είναι ένα εξαιρετικό album που τα έχει όλα και που μπορεί άνετα να θεωρηθεί ο καλύτερος Whitechapel δίσκος μέχρι στιγμής.