Ο David Lynch είναι ένας καλλιτέχνης που έχει απασχολήσει πολλές φορές τον κόσμο, είτε με τις ταινίες του, είτε με τις μουσικές του. Το Twin Peaks είναι ένα μεγάλο κομμάτι της καριέρας του, που αγαπήσαμε όσοι το είδαμε και χαρήκαμε με την ανακοίνωση της επιστροφής του. Στην πορεία δημιουργήθηκαν προβλήματα και καθυστερήσεις, αλλά πριν λίγο καιρό μάθαμε πως ο Lynch θα συμμετέχει στη νέα σειρά του Twin Peaks, καθώς και η αγαπημένη σε όλους μας, Margaret Lanterman γνωστή ως “Log Lady”, που έχασε τη ζωή της πρόσφατα.
Αρκετά όμως με την σειρά ας πιάσουμε το μουσικό κομμάτι, όπου υπεύθυνος δεν θα μπορούσε να είναι άλλος πέρα από τον Angelo Badalamenti, που πριν από 26+1 χρόνια έφτιαξε το soundtrack της σειράς. Από τότε, αρκετοί καλλιτέχνες στην μουσική σκηνή έχουν τιμήσει τους ήχους της σειράς, δείχνοντας την δική τους οπτική πλευρά. Το πιο πρόσφατο μουσικό επίτευγμα δημιουργήθηκε από τους Xiu Xiu, αφήνοντας το δικό τους στίγμα για τους λάτρεις του Twin Peaks.
Με το “Plays The Music Of Twin Peaks”, μας παρουσιάζουν για πρώτη φορά έναν ολοκληρωμένο δίσκο της σειράς. Με σεβασμό στο αρχικό υλικό και τις συναισθηματικές μελωδίες του Badalamenti να είναι σαφές σε όλη την διάρκεια του album, κρατάνε την τέλεια ισορροπία μεταξύ της νοσταλγίας και της καινοτομίας. Με άλλα λόγια, ακούγεται σαν το Twin Peaks.
Με αρχικό κομμάτι το “Laura Palmer’s Theme”, όπου κρατούν άθικτο το όμορφο μέρος του πιάνου, με επίμονα κρουστά και ambient ήχους, είναι σχεδιασμένο για να συμπεριλάβει την υποβλητική φύση του χαρακτήρα της. Με το “Into The Night”, να είναι ένα από τα τρία κομμάτια του δίσκου όπου ο Stewart τραγουδά, δίνει στο τραγούδι μια ήρεμη, μελωδική ατμόσφαιρα και με τα instrumentals που είναι τόσο έντονα, βρίσκουμε τον ήχο που έχουμε συνηθίσει από τους Xiu Xiu. Τα “Audrey’s Dance” και “Blue Frank / Pink Room”, είναι τα δύο βασικά instrumental κομμάτια, με γκρουβάτα riffs, απόκοσμα synths και creepy χαρακτήρα, απλά τέλεια! Το κλασσικό σε όλους “Falling”, είναι το δεύτερο με φωνητικά από τον Stewart και ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια του δίσκου. Ισχυρές μπασογραμμές, μανιασμένα φωνητικά και στοιχειωμένα synths, είναι αναμφισβήτητα το έπος του δίσκου. Για το τέλος το “Josie’s Past”, με την Angela Seo να αφηγείται απόσπασμα από το ημερολόγιο της Laura Palmer για τον δολοφόνο της, που δημιουργεί ένα παράξενο, ανατριχιαστικό και χαώδες κλείσιμο.