Δεύτερη μέρα του Wreck Athens Festival και νομίζω ότι αν έμεινε κάτι όρθιο από το Σάββατο την Κυριακή το γκρεμίσαμε σίγουρα…!
Aνταπόκριση: Μανώλης Ροδοκανάκης / Φωτογραφίες: Μαρκέτος Δαμίγος (περισσότερες εδώ)
Ξεκίνημα με τους Black Sun, οι οποίοι δε χρειάστηκαν πάνω από λίγες πέμπτες για μας δείξουν ότι δεν είχαμε να κάνουμε με τυπικό κρύο ξεκίνημα festival. Σίγουρο πάτημα στη σκηνή, δέσιμο, υπέροχες μελωδίες, στιβαρό παίξιμο, μια μπάντα που με το καλημέρα –ή μάλλον το καλησπέρα– έθεσε εαυτόν στο ίδιο επίπεδο με τους υπόλοιπους.
Την συνέχεια ανέλαβαν οι Achelous και όταν ο ήχος της φωνής έφτιαξε, δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να μας σφυροκοπήσουν με τον heavy/power βούρδουλά τους. Παλιά κομμάτια, καινούρια κομμάτια, ατελείωτη πλάκα με τους αποκάτω –κάτι που χαρακτήρισε όλη τη βραδυά– και πραγματικά πανέμορφες φωνητικές γραμμές. Μου τα χάλασαν λίγο στα «Γαυγάμηλα» που Trooper-ίζει επικίνδυνα, αλλά ακυκλοφόρητο κομμάτι είναι, μπορούν να το πειράξουν λίγο.
Sorrowful Winds για συνέχεια και οι τύποι φαίνεται να έχουν μπει πλέον σε πολύ καλό working order. Σίγουροι για τον εαυτό τους, με περισσή αυτοπεποίθηση, ξεδίπλωσαν ένα τόσο ιδιαίτερο όσο και εκκεντρικό show με μπροστάρη τον πραγματικά ψαρωτικό τραγουδιστή τους. Εν μέσω κλειδιών, σπαθιών και βουτιών στον κόσμο, οι Sorrowful Winds φαίνεται να κερδίζουν το στοίχημά τους, κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα από τις αντιδράσεις του κόσμου την Κυριακή.
Λεβέντικη συνέχεια με την παρέα των Illusory, οι οποίοι πραγματικά μας θύμισαν όλα αυτά που γουστάραμε κάποτε στο heavy metal…! Κέφι, καλή διάθεση, δύναμη και ενέργεια, ένα καλοστημένο πανηγύρι με μεγάλες κιθάρες, μεγάλες φωνές, καλή καρδιά και άγιος ο θεός! Ειδικά όταν το πιτσιρίκι ανέβηκε στη σκηνή για ένα ιδιότυπο ντουέτο, τότε πραγματικά η φάση απογειώθηκε κάνοντας μας όλου να νοιώσουμε περήφανοι που είμαστε ταγμένοι σε αυτόν τον χώρο.
Χαμηλωμένα φώτα και μια αιθέρια παρουσία στην σκηνή για να μας ετοιμάσει για το show των Power Crue. Χωράνε γυναικεία φωνητικά στο heavy metal; Η επίσημη θέση είναι «ναι», προσωπικά δεν είμαι φίλος, αλλά όλα αυτά μικρή σημασία έχουν όταν κάτι γίνεται τόσο καλαίσθητα όσο αυτό που όλοι μας παρακολουθήσαμε το βράδυ της Κυριακής. Οι Crue δεν έχασαν ούτε μία ικμάδα από την γνωστή τους δύναμη, οι εκτελέσεις τους ήταν το ίδιο δυναμικές όπως πάντα, και απλά τα γυναικεία φωνητικά έδωσαν μια πιο εξωτική γεύση στο όλο πιάτο. Οι παλιοσειρές δικαιώθηκαν απόλυτα!
Αυλαία με τους Fortress Under Siege, οι οποίοι μπήκαν δυναμικά στην σκηνή εξαπολύοντάς μας μια λαίλαπα μελωδικού prog. Άψογοι παίκτες όλοι τους, με έναν πραγματικά εντυπωσιακό κιθαρίστα, δε δυσκολεύτηκαν καθόλου να κερδίσουν το χειροκρότημα του κόσμου. Η παρουσίαση του φρέσκου αίματος που θα κληθεί να ενισχύσει ήταν το λιγότερο εντυπωσιακή, καθώς και η φωνή και η κιθάρα που ανέβηκαν για να παίξουν κάποια κομμάτια πρέπει να έκαναν αρκετά σαγόνια να πέσουν. Μετά από αυτό το ηλετροσόκ ο κλασικός τραγουδιστής επανήλθε για να μας ταξιδέψει στο πλούσιο παρελθόν της μπάντας. Και το ταξίδι συνεχίστηκε σχεδόν μέχρι πρωίας, σε ένα Κύτταρο που σιγά – σιγά άδειαζε, με τέσσερις μουσικούς που αρνούνταν να κατεβούν από τη σκηνή πριν παίξουν και την τελευταία νότα…