Το βράδυ της Πέμπτης, ήταν ένα, πραγματικά, ξεχωριστό για τους Furor, καθώς και για τις δύο ακόμα μπάντες, οι οποίες επιλέχθηκαν να τους πλαισιώσουν, μιας και τρία χρόνια μετά από την κυκλοφορία του ανεπανάληπτου “Blind Faith Revolver”, οι εν λόγω κύριοι (πλέον και κυρία), κυκλοφορούν το “Architect the Invisible”, και αποφασίζουν να διοργανώσουν αυτό το μεγάλο πάρτι, ώστε να μας το παρουσιάσουν, πρόσωπο με πρόσωπο!
Ανταπόκριση: Δημήτρης Κοντορούσης / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χρηστίδης (περισσότερες εδώ)
Το συγκεκριμένο πάρτι ξεκίνησαν, με τον τρόπο τους, οι Dreambleed, μπάντα της οποίας, οφείλω να ομολογήσω, ότι δεν γνώριζα καν την ύπαρξη! Μετά το πέρας της εμφάνισής τους, συνειδητοποίησα το γιατί.. Αν και δεν είμαι, ούτε στο ελάχιστο, fan του συγκεκριμένου είδους, εξού και η άγνοιά μου ως προς την ύπαρξή τους (για να μην παρεξηγηθώ), μπορώ να αναφέρω ουκ ολίγα θετικά σημεία, όσον αφορά την εμφάνισή τους! Αρχικά, παρότι ότι η μουσική τους με άφησε παγερά αδιάφορο, δεν βαρέθηκα ούτε δευτερόλεπτο, γεγονός που αποδίδω, ξεκάθαρα, στη σκηνική τους παρουσία· καλοστημένη, με πολύ ένταση και, κάποιας μορφής, κοπάνημα. Η, ομολογουμένως, πολύ καλή χροιά του τραγουδιστή, έδενε αρτιότατα με τον φανταστικό (ίσως τον καλύτερο της βραδιάς) ήχο των δύο κιθαρών, οι οποίες, παρόλα αυτά, με έκαναν να αναρωτιέμαι γιατί υπήρχαν στον χώρο, μιας και έπαιζαν πανομοιότυπα riffs! Το μπάσο υπερίσχυε σε ένταση των υπολοίπων, πράγμα λίγο ενοχλητικό σε ορισμένα σημεία, αλλά τι να κάνουμε, πέρασε κι αυτό! Προς το τέλος, ανέβηκε ο “Δεν-άκουσα-ποιος” από τους “Δεν-το-κατάλαβα-με-τίποτα”, για να συνοδέψει τους Dreambleed, στο “From the Inside”, των Linking Park, σε μία, επιεικώς καλή, διασκευή.
Σειρά είχαν οι γνωστοί σε (ίσως όχι, γιατί δηλαδή) όλους μας, Mindthreat. Ήταν η δεύτερη φορά που παρακολούθησα live της εν λόγω μπάντας και, όλως παραδόξως, είχαν την ίδια τρομερή ένταση και κινητικότητα, στα όρια χορογραφίας, με την προηγούμενη! Ξεσήκωσαν το κοινό με καινούργια και παλαιότερα κομμάτια τους, όπως το “False Awakening”. Δυστυχώς δεν παίζουν πια τίποτα από τα ακόμη παλαιότερα. Για κάποιο λόγο, η σημερινή μέρα, μας επιφύλασσε μία ακόμη διασκευή σε Linking Park! Αυτή τη φορά, ξεκίνησε με τον προλογισμό, “…μιας και οι Furor είναι κάφροι, είπαμε, εμείς, να το πάμε στο άλλο άκρο!”, ώστε, στη συνέχεια να ακουστεί το “New Devide”.
Οι Dreambleed και οι Mindthreat κατάφεραν να προθερμάνουν τον κόσμο όσο έπρεπε! Οι Furor βρίσκονταν, ήδη, επί σκηνής, με νέο μέλος την Έφη Κουφάκου, στη θέση του μπάσου, εμφανέστατα ορεξάτοι και έτοιμοι να κατεδαφίσουν το An! Χωρίς καμία καθυστέρηση, το “Imperial March” (ναι, το γνωστό) ήχησε στο χώρο και με το τελείωμά του, ακολούθησαν δύο απανωτά κομμάτια από το “Architect he Invisible”, στα οποία και επικράτησε πανικός! Και ποιος δεν αναμένει ένα “Aphorism”, σε κάθε live, για να κουνήσει ή και να σπάσει τον σβέρκο του; Επί τη ευκαιρία, ο παλιός μπασίστας, γνωστός και ως Δημήτρης Μπουζιώτης, ανέβηκε επί σκηνής, για μία τελευταία φορά, και τα πράγματα πήραν άγρια τροπή, με τον πρώτο κύκλο, της νύχτας, να ανοίγει! Με την επιστροφή της δεσποινίδος της παρέας επί σκηνής, οι μελωδίες του “Architect…”, ήχησαν και πάλι! Υπό τη συνοδεία του τραγουδιστή των Eden Demise, ακούστηκε το “Conscious Amnesiac”, στην κανονική έκδοση του οποίου, ακούμε τον Ryan Kirby, των Fit for a King, ενώ η βραδιά επιφύλασσε και μία έκπληξη! Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μπάμπης Παπανικολάου, των Planet of Zeus, ανέβηκε στη σκηνή, για να συνοδεύσει τους Furor σε μία φανταστική εκτέλεση του “86ed from Life”, στο οποίο συμμετέχει και στο δίσκο! Αφού ακούστηκαν και οι κομματάρες “Juliet” και “Μore Love Lost”, καθώς και κάθε άλλη νότα του “Architect he Invisible”, η στιγμή του “Shroud the Skin” και του ανατριχιαστικού του outro, είχε φτάσει! Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Furor δεν μας άφησαν παραπονεμένους, μιας και η συνέχεια ήταν πιο καταιγιστική από ότι είχε συμβεί μέχρι τη στιγμή εκείνη! “Rock ’n’ Roll”, από Motorhead, για την αρχή του “encore” και οι αναμενόμενες κομματάρες, “Stinkhole Loaded” και “Blind Faith Revolver”.
Έχοντας δει του Furor, πολλές φορές, μέσα στα τελευταία, πολλά, χρόνια, μπορώ να πω ότι η μπάντα, το βράδυ της Πέμπτης, δεν ήταν στα πάνω της! Λίγο ο, όχι τόσο καλός, ήχος, λίγο κάποια τεχνικά προβλήματα στην κιθάρα, την οποία “χάσαμε” 2-3 φορές, λίγο η αμηχανία του πρώτου live (όχι γενικά) του νέου τους μέλους; Λίγο απ’ όλα;
Γεγονός που μου έκανε τρομερή εντύπωση, επίσης, ήταν ότι εκτός του “Shroud the Skin”, δεν άκουσα σε κανένα άλλο κομμάτι προηχογραφημένα μέρη, τα οποία χαρακτηρίζουν τον νέο δίσκο, και τα οποία σίγουρα έλειψαν από τα αυτιά μου! Όπως και να ‘χει, η βραδιά έφτασε στο τέλος της, με απόλυτη επιτυχία! Όσοι δεν παρευρεθήκατε στην παρουσίαση του “Architect he Invisible”, μη λείψετε στο επόμενο! Θα είναι εγγυημένα ένα ακόμα μεγαλύτερο πάρτι!
Υ.Γ.: Αν δεν μπω και στο επόμενο live σε “κύκλο”, ας με τραβήξει κάποιος!