Καταρχάς υπέροχο όνομα, έυγε παίδες! Είστε και επίσημα μία από τις εφτά ελληνικές μπάντες τα τελευταία είκοσι χρόνια με το όνομα της οποίας δε γελάει ο κόσμος. Από κει και πέρα είστε πολύ μουλωχτοί τύποι. Πολύ όμως.
Γιατί μπαίνει ρε φίλε το “Slave to the Media” που ανοίγει το δισκάκι, και λες «ωραία, μόνο θρας, τίμια πράγματα, πάμε». Και στην πορεία όλο κάτι περίτεχνα riff βλέπεις από δω κι από κει, όλο ξεπηδάνε κάτι ανατολικίζουσες μελωδίες, τα πολύ ωραία brutal φωνητικά αρχίζουν να διαμορφώνουν μια ιδιαίτερα ατμόσφαιρα που ξεφεύγει αρκετά από το «μόνο τσαντίλα»… Και δε μπορείς να γκρινιάξει κιόλας, έτσι…; Γιατί όλο αυτό γίνεται τόσο όμορφα και δουλεμένα, που δε μπορείς παρά να γουστάρεις αβίαστα! Για να τα βάλουμε λοιπόν κάτω, thrash πυρήνας, μελωδίες, επιθετικά φωνητικά… Πάμε για κάτι σε Kreator δηλαδή, σωστά; Μωρέ κατά κάποιον τρόπο ναι, κι εμένα αυτοί μου ήρθαν στο μυαλό, αλλά πιστέψτε με, το “Age of Descent” έχει τόσο ιδιαίτερο χαρακτήρα που ενώ έχει όλα τα Petrozzικά στοιχεία, στο τέλος δεν θυμίζει τους Γερμανούς όσο θα περίμενε κανείς.
Σύντροφοι, για να πάμε στην ουσία, νομίζω ότι οι Revolted Masses μας σερβίρουν έναν δίσκο που καταφέρνει με περισσή μαεστρία να είναι τίμιος, τσαντισμένος, ευθύς, και ταυτόχρονοα ενδιαφέρων, δουλεμένος και ρε γαμώτο, σχεδόν φινετσάτος…! Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις εξάλλου ένα album που αν δεν ήξερες ότι έχει κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο, δε θα δυσκολευόσουν καθόλου να πιστέψεις ότι είναι αυθεντικό horror. Βέβαια θα μου πείτε, υπάρχει αυθεντικότερος τρόμος από αυτόν που ζούμε πλέον καθημερινά; Χεχε, μάλλον οι Revolted Masses το έχουν πιάσει πολύ καλά το νόημα.