Η επιβίωση σε ένα μουσικό σύμπαν που άθελα του έχει καταφέρει να κάνει το stoner/sludge/doom ιδίωμα να συμπεριφέρεται πλέον ως το ανάποδο hipster, πέρα από την copy/paste αισθητική στον ήχο που συμμερίζονται αμέτρητες μπάντες εκεί έξω, έχει αρχίσει με τον καιρό να φθίνει έμπνευσης.
Για τους Βρετανούς Limb ευτυχώς, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Χωρίς να ανακαλύπτουν εκ νέου την λάσπη, το stoner/sludge δεύτερο LP τους υπό τον τίτλο “Terminal” είναι κάτι παραπάνω από διασκεδαστικό. Χωρίς να αναλώνονται σε φλυαρίες σέρνοντας τα ψυχεδελικά κουφάρια τους άσκοπα, απλοποιούν την κατάσταση παραμένοντας προσηλωμένοι στους ήχους που χάραξαν ανεπιστρεπτί μπάντες όπως οι Entombed της death n’ roll εποχής και οι Fu Manchu. Μικρές σε διάρκεια συνθέσεις δηλαδή και με αρκετό τσαμπουκά στα φλερτάροντας οριακά hardcore crust τακτικές.
Τα φωνητικά του Rob Hoey έχουν όσο χαλίκι χρειάζεται για να καταλαβαίνεις τι αρθρώνει, και αρκετή τσαχπινιά Pepper Keenan τύπου. Χωρίς να μπλέκουν ιδιαίτερα σε περιπέτειες πέραν των κλισέ του είδους, τα μόλις 38 λεπτά του “Terminal” αξίζουν κάθε ακρόασης, καθότι πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο και σφιχτοδεμένο album που θα σε κουνήσει σίγουρα απ’ τη θέση σου.
Τα “Spoils of a Portrait King”, “Micromegas” και το single “Ghost Dance” παραμένουν εύκολα στις πρώτες θέσεις της αξίας του δίσκου παρέα φυσικά με το οκτάλεπτο οργιακό “Cocytus” οπού μας αποχαιρετάνε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οι Limb, κρίνοντας από τη μαζική επέλαση του σκληρού ήχου στις μέρες μας, με λίγη τύχη και ίσως τα κατάλληλα εταιρικά “δόντια”, μπορούν κάλλιστα να καταφέρουν να μπουν, αν όχι στην βασική εντεκάδα των μουσικών επιλογών μας, τουλάχιστον στον πάγκο. Και αυτό το λες σίγουρα μια κάποια επιτυχία.