Αναμφισβήτητα μία από τις funeral doom μπάντες που μας έχει χαρίσει ωραίους δίσκους τα τελευταία δέκα χρόνια είναι οι Γερμανοί φίλοι μας Ahab. Η μπάντα μπλέκει το doom με το post metal, τα καθαρά φωνητικά με τα growl και δημιουργεί ένα ιδιαίτερο ήχο μακριά από τα τετριμμένα. Η τελευταία τους δουλειά τιτλοφορείται “The Boats Of The Glen Carrig” και πρόκειται για ένα concept album βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του William Hope Hodgson.
Tο album αποτελείται από έξι μακράς διάρκειας κομμάτια ικανά να ανατινάξουν το ηχοσύστημα σου. Τα post στοιχεία συναντάνε τις πιό πειραματικές επιρροές της μπάντας, ενώ σε στιγμές σου βγάζουν ένα ambient συναίσθημα. Αυτά που λέω βέβαια μη σε ξεγελάσουν καθώς τα επιβλητικά doom riffs σκάνε συνεχώς πάνω στο κεφάλι σου σαν μπετό. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το “The Isle” και το “The Thing That Made Search”, ακούγοντας τα θα καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ.
Συνεχίζοντας την ακρόαση του δίσκου συνηδειτοποιείς όλο και περισσότερο ότι δεν πρόκειται για μία κλασική funeral doom μπάντα και ίσως αυτό είναι που την κάνει να ξεχωρίζει. Οι κιθάρες των Ahab βαριές και ασήκωτες, πότε τα σπάνε με riff-άρες και πότε συνοδεύουν τις μελωδικές φωνητικές στιγμές του Daniel Droste. Το μπέτωμα βρίσκεται σε όλη τη διάρκεια του δίσκου και το κεφάλι σου θα συνεχίσει να ανεβοκατεβαίνει σε ρυθμό Μεγάλης Παρασκευής με τα “Like Red Foam (The Great Storm)” και “The Weedmen” αντίστοιχα.
Το κλείσιμο του album μας βρίσκει να ακούμε το “The Light In The Weed (Mary Madison)”. Iδανικό τελείωμα με φούλ μελωδία, ηρεμία και μέ ένα μικρό αργόσυρτο ξέσπασμα στο τελευταίο τρίλεπτο.
Το “The Boats Of The Glen Carrig” ίσως είναι ένα από τα καλύτερα albums για τη σεζόν 2015-16. Όλο αυτό το πάντρεμα της μαυρίλας, του ζόφου με τις μελωδίες και τα καθαρά φωνητικά πραγματικά το κάνουν να ξεχωρίζει. Για ρίξτε του λοιπόν μια γυροβολιά στο πικάπ σας ή έστω στην ψηφιακή λατέρνα σας.