Η γνωριμία μου με το συγκρότημα των Arrakis έγινε πριν από 2-3 χρόνια και το ηχογραφημένο κομμάτι τους “Glaros”. Aπό τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο!
Σαν ένα κομψοτέχνημα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το ντεμπούτο των Arrakis που τιτλοφορείται “Ammu Dia” και βασίζεται στην τέχνη του freestyle jamming! Nαι, εκεί βρίσκεται η πεμπτουσία των Arrakis, στο jam, στο ανελέητο jam, αυτό που δεν γνωρίζει όρια, εκεί που ο καλλιτέχνης αισθάνεται ελεύθερος από περιορισμούς και δίνει το είναι του στη μουσική του.
Ο δίσκος σε βυθίζει και σε ταξιδεύει σε μέρη του μυαλού που καιρό έχεις να επισκεφτείς και που όταν το τολμάς προσπαθείς γρήγορα να τα αποφύγεις! Το “Ammu Dia” παρά την εσωτερικότητα που βγάζει δεν είναι δίσκος για εσωτερική κατανάλωση καθώς κάλλιστα μπορείς να ταξιδέψεις μαζί του ακόμα και αν βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο με άλλους και σου αποσπούν την προσοχή.
Τα επτά κομμάτια του δίσκου που διαρκεί μια ώρα, ρουφιούνται μονομιάς, χωρίς να κουράζουν και να μπερδεύουν ακόμα και κάποιον που δεν είναι μύστης του συγκεκριμένου μουσικού χώρου και αυτό γιατί οι Arrakis βρίσκουν παρόλη τη δυσκολία της μουσικής τους παραμένουν απλοί στις δομές των κομματιών τους. Οι επιρροές πολλές από Colour Haze, Earthless μέχρι και αρχέγονες kraut rock μουσικές, φιλτραρισμένες όμως μέσα από το πρίσμα των Arrakis.
Το ‘Ammu Dia’ ακούγεται λες και οι Arrakis έστησαν τον εξοπλισμό τους σε κάποιο εξωτερικό και άρχισαν να jamm-άρουν εκεί ανελέητα! Οι κιθάρες δημιουργούν ένα ιστό από αιθέρια riffs που άλλοτε σκάνε σαν τα κύματα στα βράχια και άλλοτε σε χαϊδεύουν απαλά στο πρόσωπο. Τα τύμπανα ακούγονται εντελώς ‘φυσικά’ και βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με την όλη ατμόσφαιρα του album, τα θέματα του μπάσου είναι σκέτο χάσιμο και το rhythm section που έχει οικοδομηθεί είναι ένα από τα καλύτερα που έχουμε ακούσει σε δίσκο τα τελευταία χρόνια.
Album που πρέπει να ακουστεί πάση θυσία από όσους γουστάρουν τέτοιου είδους ακούσματα και… μαντέψτε! Eγώ είμαι ένας από αυτούς!