Παρότι το συγκεκριμένο βράδυ ήταν αφιερωμένο στους Bombing The Avenue, μιας και παρουσίαζαν τον ολοκαίνουριο δίσκο τους, αυτό που με παρακίνησε να πάω ήταν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Yellow Devil Sauce. “Θα σου δείξουμε εμείς, θα δεις τι θα πάθεις!” σκέφτηκαν συνωμοτικά οι Bombing Τhe Avenue και εξαπέλυσαν έναν τηλεκατευθυνόμενο πύραυλο κατευθείαν μες στο μάτι μου.
Ανταπόκριση: Δημήτρης Κοντορούσης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Και για να μην μακρηγορώ, μόλις έφτασα στο χώρο του Six D.O.G.S, στη σκηνή μόλις είχαν ανέβει οι Eye Level. “Και μετά τελείωσαν”, θα ήθελα πολύ να πω, αλλά όχι, μιας και συνέχισαν για την επόμενη μισή ώρα. Αρκετά καλή σκηνική παρουσία, συμπαθητικά riffs και ένας αρκετά καλός drummer, ήταν αυτό που μου έμεινε. Όπως και να έχει το πράγμα, μιας που τη γνώμη του γράφων ξέρω που την γράφετε, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θετική, σε σημείο τέτοιο, ώστε πολλοί τραγουδούσανε και τους στίχους! “Γράψε λάθος, δίκιε μου!”, είπα στον άγνωστο που με κοιτούσε επίμονα μέσα από τον καθρέφτη και του πρότεινα να ξαναβρεθεί σε live τους για μία δεύτερη ευκαιρία. Την τελευταία μου σκέψη, ήρθαν να την ακυρώσουν τα λόγια του κιθαρίστα, λίγο πριν ακουστεί το τελευταίο κομμάτι -το οποίο ήταν και το καλύτερο από όσα άκουσα-, ο οποίος ανέφερε ότι είναι οι τελευταίες νότες που θα ακουστούν ποτέ από την μπάντα. Δεν κατάλαβα το γιατί και όσο να μην ήταν του γούστου μου, είναι κρίμα να βλέπεις μπάντες να διαλύονται, ειδικά όταν υπάρχει απήχηση από τον κόσμο! Όπως και να έχει, μετά το πέρας και του τελευταίου τραγουδιού, ο κιθαρίστας εμφανώς συναισθηματικά φορτισμένος, πέταξε την κιθάρα του και αποχώρησε με φούρια από τη σκηνή.
Yellow Devil Sauce για τη συνέχεια. Καταιγιστικό rawk και απανωτά riffs. Δεν έπαιζε ούτε ένα κεφάλι που να έμεινε στάσιμο και αδιάφορο από τις νότες που ξεχύνονταν στον αέρα! Δεν νομίζω ότι μπορώ να γράψω πολλά παραπάνω για την συγκεκριμένη μπαντάρα, μιας και όλοι λίγο πολύ ξέρουμε τι εστί Yellow Devil Sauce, στουντιακά ή συναυλιακά! Λίγο πριν το τέλος, ο τραγουδιστής των SuperPuma ανέβηκε στη σκηνή, για να συνοδεύσει τους YDS σε ένα κομμάτι. Μετά από ένα μισάωρο ασταμάτητου groove, αποχώρησαν για να δώσουν τη θέση τους στους πρωταγωνιστές της βραδιάς! Και η σφαλιάρα πλησίαζε…
Ανεβαίνουν στη σκηνή τρία πιτσιρίκια! Δεν θα το παίξω φυσιογνωμιστής, αλλά πάνω από 18 χρονών, ειδικά τον drummer, δεν τους έκανα. Και έσβησαν τα φώτα. Και ξεκινήσανε. Και το χάος! Bombing The Avenue, λοιπόν, οι οποίοι μόλις κυκλοφόρησαν την πρώτη LP κυκλοφορία τους, με τίτλο “Civil Servant”, δίσκος εμφανέστατα πιο ώριμος από το “Avido” EP (2012). Τα τρία αυτά “πιτσιρίκια”, λοιπόν, με κάτι που τα αυτιά μου χαρακτήρισαν ως μια εκπληκτική ανάμιξη S.O.A.D. και At The Drive-In, κατάφεραν με τον τρόπο τους να κατεδαφίσουν το Six D.O.G.S! Δεν είχα παραβρεθεί ξανά σε συναυλία τους, για να πω την αλήθεια καλά καλά δεν τους ήξερα καν, και αυτό που είδα ήταν φαντασμαγορικό!
Ένας drummer τον οποίο πολλοί μεγαλύτεροί του και με περισσότερα χρόνια στο κουρμπέτι, σίγουρα θα τον ζήλευαν, ένα μπάσο μεγατόνων και ένας frontman (κιθάρα/φωνή), ο οποίος δεν έλεγε να σταματήσει να χτυπιέται, να πλησιάζει τον κόσμο, να τραγουδάει μαζί τους και γενικότερα να δίνει λόγο και αιτία στο ότι είναι ο frontman. Στη σκηνή, κατά τη διάρκεια του live, τους πλαισίωσαν ένας κιθαρίστας και μία φωνή ακόμα, οι οποίοι συμμετείχαν σε ορισμένα κομμάτια. Μετά το πέρας και του τελευταίου κομματιού του “Civil Servant”, οι Bombing the Avenue δεν σταμάτησαν και συνέχισαν με κομμάτια τα οποία θα υποθέσω ότι ήταν από το “Avido”. Καθ’ όλη τη διάρκεια, ο κόσμος ήταν παραπάνω από ένθερμος, με χαρακτηριστικό έναν μικρό κύκλο ο οποίος άνοιξε και κράτησε λίγο μόλις δευτερόλεπτα.
Με απόλυτη σιγουριά, μπορώ να πω ότι, όσον αφορά τα ελληνικά δεδομένα και, με καμία δόση υπερβολής, ήταν από τα πιο δυναμικά και γεμάτα ένταση live που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια και είμαι σίγουρος, ότι η συγκεκριμένη μπάντα έχοντας τόσο έξυπνες συνθέσεις και δημιουργώντας τέτοιο πανικό στις συναυλίες τους, θα απασχολούν την ελληνική σκηνή (ας ελπίσουμε και όχι μόνο) για πολλά ακόμα χρόνια!