Από το 2012, οπότε και κυκλοφόρησε το πολύ καλό “Form follows function”, είχαμε να ακούσουμε νέα από τους δικούς μας Adolf Plays the Jazz. Εν έτη 2015, λοιπόν, η ελληνική αυτή “κολεκτίβα”, αποφάσισε να επανέλθει με νέο δίσκο, ο οποίος ακούει στον τίτλο “Tinder”.
Μιας που δεν μπορώ να μιλήσω για κομμάτια αλλά για ιδέες ή καλύτερα φανταστικούς κόσμους, το “Tinder”, αποτελείται από εννέα καινούργιους τέτοιους κόσμους, οι οποίοι καταφέρνουν με απόλυτη επιτυχία να σε παρασύρουν και να σε ταξιδέψουν.
To “Woven Hand”, με το οποίο ξεκινάει το ταξίδι, είναι ο ορισμός της διαστροφής και ίσως ένα από τα καλύτερα post/soundtrack κομμάτια που έχω ακούσει, συνδυάζοντας την καταχνιά του σκοτεινού jazz των “Bohren & Der Club of Gore” και τη διαστροφή του David Lynch. Κιθαριστικά riffs και επαναλαμβανόμενα πνευστά! Τι καλύτερο; Συνέχεια με την διακριτική, δροσιστική γλύκα του “Care”, την ερωτική επιθετικότητα του “Tendency to Fall”, του οποίου η κατάληξη, κατά μία έννοια, επιβεβαιώνει τον τίτλο, την παράνοια και τις τάσεις φυγής του “Panik”, την σχετική λύτρωση του “Natural Norn Manic” και την ολοκληρωτική του “Words”.
Και όλα αυτά γιατί; Για να καταλήξουν στο έπος, από άποψη διάρκειας, “Collapse”, ένα άκρως κινηματογραφικό παζλ, του οποίου τα κομμάτια συνδέονται με απόλυτη αρμονία. Αρχικά πρόκειται για ένα ρομαντικό πανδαιμόνιο, του οποίου η κατάληξη έρχεται αναπάντεχα τρομακτική και τρομοκρατική!
Παραγωγή φανταστική, ήχος όπως του αρμόζει και αποτέλεσμα διαμάντι!
Και κάπου εδώ είναι που γεννάται η απορία, όσον αφορά το τι έχουν να ζηλέψουν πολλές ελληνικές μπάντες από τις υπόλοιπες, παγκοσμίως; Η απάντηση; Μονάχα την πιο άμεση και ευρύτερη αναγνώριση.