Πρέπει το ρολόι να έδειχνε εννέα και κάτι ψιλόχοντρα, όταν κατέβηκα στο γνωστό υπόγειο, και η πρώτη μπάντα βρισκόταν ήδη επί σκηνής. Όπως μπόρεσα να κρίνω από την ποσότητα ιδρώτα στις μπλούζες τους και την “ανεμελιά” στις χέτες τους, πρέπει να είχανε παίξει τουλάχιστον δύο κομμάτια.
Ανταπόκριση: Δημήτρης Κοντορούσης / Φωτογραφίες: Ντορίνα Τζώγιου (περισσότερες εδώ)
Ο λόγος για τους Γιαννιώτες, βετεράνους της thrash σκηνής Spider Kickers, οι οποίοι με το Kreator-ικό thrash τους κατάφεραν να ζεστάνουν αρκετά το λιγοστό μεν, όχι απογοητευτικό δε, κοινό. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στην εν λόγο μπάντα, τα φωνητικά έχει αναλάβει ο “αόρατος άνθρωπος”, ο οποίος μετά από λίγα δευτερόλεπτα και ακόμα περισσότερη παρατηρητικότητα, πήρε υπόσταση, υπό τη μορφή του drummer, James Edouarth.
Δεύτεροι ανέβηκαν στη σκηνή οι Speedblow, επιλογή η οποία μου φάνηκε λίγο αταίριαστη με το υπόλοιπο σύνολο, μιας που το σχεδόν metalcore της μπάντας, δεν πολυσυγκίνησε το κοινό, το οποίο σιγά σιγά αυξανόταν. Αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι ο αυχένας μου πρέπει να ήταν ο μοναδικός που κουνιόταν στο συγκεκριμένο μισάωρο, με αντικειμενική αντικειμενικότητα και κανένα ίχνος μεροληψίας, μπορώ να πω ότι δεύτερη φορά που τους βλέπω live και δεύτερη φορά τα σπάνε το ίδιο πολύ! Ακούστηκαν κομμάτια και από τους δύο δίσκους που έχουν στο ενεργητικό τους, μεταξύ των οποίων τα “Starting To Heal”, “March Of The Underworld”, καθώς και το καινούριο τους single “Prey on Mankind”.
Η τρίτη και τελευταία, όσον αφορά το ζέσταμα, μπάντα που ανέβηκε επί σκηνής, ήταν οι Memorain. Την συγκεκριμένη μπάντα δεν την είχα ακουστά ούτε σαν όνομα! Ναι είμαι τέτοιος και δεν κρύβομαι! Δεν έκανα την ψαχτική μου πριν, γιατί δεν πρόλαβα, και τα άφησα όλα στην τύχη. Ναι αναγνώρισα τον τραγουδιστή της μπάντας, μιας που παίζει και αλλού (όχι δεν θα διαφημίσω την άλλη μπάνταρα εδώ!) και μέχρι εκεί. Από μουσικής άποψης δεν τρελάθηκα, μιας που επρόκειτο για κλασικά thrash κομμάτια και από τον μέτριο ήχο της μπάντας δεν έπιασα και πολλά riffs, συνεπώς οκ καλώς ήρθατε, καλώς να φύγετε, άντε γιατί έχουμε και δουλειές! Και έρχεται η ώρα της γραφής και της ψαχτικής που δεν έγινε στην ώρα της. Η εν λόγω μπάντα, ή τουλάχιστον ο κιθαρίστας και ιδρυτής, Ηλίας Παπαδάκης, βρίσκεται στη μουσική σκηνή από το 1999! Έχουν συνθέσει τη μουσική γνωστής metal εκπομπής ελληνικού καναλιού, και στο ενεργητικό της έχει συνεργασίες με ονόματα όπως Steve DiGiorgio, Nick Menza, James Murphy, Ralph Santolla και Gene Hoglan! ΜΠΑΜ!! (σαγόνι που σκάει στο γραφείο) Και αυτά…
Η ώρα 23:20 και μετά από ένα εικοσάλεπτο line check επί σκηνής, τα φώτα σβήνουν, η αγωνία ανεβαίνει στο κατακόρυφο και οι Flotsam and Jetsam δεν ανεβαίνουν επί σκηνής, μιας που βρίσκονται ήδη. “No Place for Disgrace”, “She Took an Axe”, “Hammerhead”, “I Live You Die”, “Doomsday for Deceiver” ήταν μερικά από τα κομμάτια που ακούστηκαν στη μιάμιση σχεδόν ώρα που η μπάντα βρισκόταν επί σκηνής. Ο κόσμος εκστασιασμένος, συμμετείχε singalong-όντας, stagedive-άροντας, headbanging-άροντας και με λοιπή πληθώρα ακαταλαβίστικης ορολογίας.
Ο frontman της μπάντας, και το μοναδικό εναπομείναν ιδρυτικό μέλος, Eric A. Knutson, άκρος ομιλητικός, δεν έκρυψε ούτε δευτερόλεπτο το πόσο καλά περνούσε και με ένα τεράστιο χαμόγελο καρφωμένο στα “μοιάζω με τον Lemmy, απλά είμαι πιο κοντός” μούτρα του, επαναλάμβανε το πόσο πολύ “γουστάρει” να παίζει στη χώρα μας, καθώς και τους Έλληνες οπαδούς! Μας παρουσίασε τα νέα μέλη, μιας και όπως ο ίδιος είπε, στην προηγούμενη επίσκεψή τους στην Ελλάδα, από τα μέλη που βρίσκονταν επί σκηνής, ήταν μόνο ο ίδιος. Jason Bittner στα drums (Shadows Fall), Steve Conley κιθάρα και μεγάλη επιστροφή στη θέση του μπάσου, από τον Michael Spencer, τον άνθρωπο που πήρε τη θέση του Jason Newsted, εν έτη 1986. Προφανώς ο Eric A. δεν έχασε την ευκαιρία και μία μικρή δόση χολής εκσφενδονίστηκε προς τον άγνωστο μπασίστα του οποίου το όνομα εκείνη τη στιγμή του “διέφευγε”.
Γύρω στη 01:00, λοιπόν, τα φώτα άναψαν και η μουσική στα ηχεία σήμανε το τέλος του εν λόγω live. Παρότι δεν είμαι και ο μεγαλύτερος fan της μπάντας, οφείλω να παραδεχτώ ότι όσοι παρευρεθήκαμε στο An Club το βράδυ της Πέμπτης, παρακολουθήσαμε ένα πολύ καλό και γεμάτο ενέργεια live, από το οποίο κανένας δεν πρέπει να έφυγε δυσαρεστημένος!