Σύντροφοι, θα ξεκινήσω με μια προσωπική κατάθεση: Καιρό είχα να ευχαριστηθώ live έτσι. Όχι ότι είχα πάει σε τίποτα πατάτες πρόσφατα, κάθε άλλο. Αλλά αυτό που έγινε το Σάββατο το βράδυ στο Gagarin 205 ήταν απολαυστικό σαν ποτήρι παγωμένης μπύρας μετά από λιοπύρι σε Αυγουστιάτικη μέρα…
Aνταπόκριση: Μανώλης Ροδοκανάκης / Φωτογραφίες: Ντορίνα Τζώγιου (περισσότερες εδώ)
Αρχή με Chronosphere, κόκκινα παντελόνια, ελληνικό thrash, και τα άντερα κολιέ! Οι τύποι είναι πραγματικά ψαρωτικοί, η απόδοση τους είναι αψεγάδιαστη, χειρίζονται το κοινό με απίστευτη άνεση, τρέχουν σαν παλαβοί πάνω-κάτω στη σκηνή, και το Σάββατο που είχαν πραγματικά τρομερό ήχο τα έδωσαν όλα σε ένα Gagarin που ακόμα γέμιζε. Αν δεν τους δούμε να παίζουν σε μεγαλύτερη κατηγορία σύντομα θα μου κάνει μεγάλη εντύπωση, και να δω τότε ποιος θα τους λέει να μην πατάνε στα μόνιτορ…
Μετά… Μετά ώ ρε μάνα μου…! Δεν είναι ότι δεν τους ήξερα τους Mortal Torment, κάθε άλλο! Απλά δεν τους είχα δει live. Και… Και ώ ρε μάνα μου… Ρε πάντα έτσι παίζουν αυτοί; Από τον θεό frontman με τη ποδιά του χασαποσουβλατζή μέχρι τους έγχορδους και τον drummer τα 40 λεπτά του set τους ήταν ένας οργασμός απολαυστικής καφρίλας…! Άψογοι παικτικά, δεμένοι ακόμα και με αντικαταστάτη κιθαρίστα λόγω Ε.Σ., χαβαλέδες, ο κόσμος ένοιωσε με τη μία και φάνηκε να γουστάρει ανελέητα. Δε ξέρω τι να πω, θα έλεγα ότι σε απόδοση ξεπέρασαν και τους headliners, αλλά δε θέλω να με βρουν ξεκοιλιασμένο σε κάνα χαντάκι οπότε θα σας πω απλά να μην τους χάσετε αν τους πετύχετε live για κανένα λόγο. Α, και δεν το πετσώσατε καθόλου το Dying Fetus ψηλέ. Και με το καλό η κόρη!
Και πάμε και στο κακό σκυλί που ψόφο δεν έχει. Κυρίες και κύριοι, οι Carcass…! Τους ξέρετε, τους εμπιστεύεστε, και καλά κάνετε. Με τον μπάρμπα Walker σε καλή διάθεση να ανταλλάσει συνέχεια πειράγματα με το κοινό, και παίζοντας κομμάτια από όλη την πορεία τους, νομίζω δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο από όσους κατέθεσαν τα hard earned pennies τους. Με δύο μικρές video-προβολούλες που έδειχναν πότε κάτι ψαγμενιές στα πιο καινούρια, πότε κάτι κρέατα – και κάτι παργαλάτσους – στα πιο παλιά, η εμφάνιση των Carcass έδινε την εντύπωση ολοκληρωμένης καλλιτεχνικής πρότασης. Ορίστε, κατάφερα να περιγράψω live των Carcass με ακρωτηριασμένα τσουτσούνια σε video σαν «ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση», τι άλλο θέλετε; Ναι, καλά παίξανε. Όχι, όχι «όπως στο cd» – είναι και μεγάλος άνθρωπος ο Jeff – αλλά και πάλι χάσατε αν δεν ήρθατε. Και ο Amott δεν έλλειψε καθόλου, σε περίπτωση που αναρωτιόσαστε.
Υ.Γ.: Πρέπει να θεσπιστεί Μετάλλιο Biff Byford που θα απονέμεται σε όσους υπερήλικες ροκ σταρς αρνούνται να βάψουν τα μαλλιά τους. Ακούς μπάρμπα-Walker;