Μέσα από τα παγωμένα και σκοτεινά δάση της Ρουμανίας ηχεί το νέο album των μοναδικών στο είδος τους, Negura Bunget, με τίτλο “Tau”, το οποίο βαδίζει τελείως έξω από τα χνάρια του “Virstele Pamintului” και ξεκινά ένα νέο μουσικό έπος, που αποτελείται από τρία μέρη και εξυμνεί την πνευματικότητα ενός τόσο ξεχωριστού τρόπου σκέψης και πολιτισμού όπως είναι αυτός, που δεσπόζει στην Τρανσυλβανία.
Μέσα από το album “Tau” κάθε ένα από τα τραγούδια με τρόπο λυρικό προσπαθεί να βάλει τον ακροατή του μέσα στα μονοπάτια της Τρανσυλβανίας, ίσως και σε μονοπάτια που μόνο οι ίδιοι οι Negura Bunget έχουν “περπατήσει”. Όσον αφορά το μουσικό κομμάτι η πορεία τους παραμένει σταθερή χωρίς να αλλάζει ρότα από το κλασικό, παλαιάς κοπής μελωδικού black metal με στοιχεία και κλίμα folklore, που πάντοτε ακολουθούσαν. Παρ’ όλα αυτά -και όπως είναι φυσικό- υπάρχει μια έντονη παρουσία νέων στοιχείων, που εμπλουτίζουν το νέο τους album. Παρατηρείται εντονότερη παρουσία του μπάσου αλλά και πνευστών οργάνων για πρώτη φορά στην δουλειά των Negura Bunget. Επιπροσθέτως σημαντικό είναι να τονίσουμε και τις εξέχουσες συνεργασίες, που έγιναν για την σύνθεση της μουσικής του album όπως είναι ο Rune Eriksen (ex-Mayhem – κιθάρες στο “Impodobeala Timpului”) αλλά και ο Sakis Tolis (Rotting Christ – φωνητικά στο “Tarim Vilhovnicesc”).
Το “Tau” αποτελεί περισσότερο ένα μελοποιημένο ρουμάνικο έπος ή ίσως μια προσπάθεια μελοποιημένης αφήγησης με λιγότερα “metal” στοιχεία, κάτι το οποίο μπορεί να χαροποιήσει ιδιαίτερα τα folkloreλάγνα (sic.) μουσικά ώτα αλλά ν’ αφήσει τους υπολοίπους σαν “κάτι” να τους λείπει. Επιπροσθέτως κάτι που μου έκανε πραγματικά εντύπωση και ενίσχυσε την εντύπωση μου, ότι οι Negura Bunget εξελίσσονται και προσθέτουν μεγαλύτερη ποικιλία στις μελωδίες τους είναι η εναλλαγές μέσα στο album. Λόγου χάριν: σχεδόν από τα πρώτα λεπτά του “Curgerea Muntelui” υπάρχουν πνευστά, που θυμίζουν εώς και jazz ενώ στο αμέσως επόμενο “Tarim Vilhovnicesc” αναδεικνύονται μελωδίες πολύ κοντά και σε μέτρα των Cradle of Filth στο “Dusk… and Her Embrace” ή στο “Midian” – ίσως και να μου φάνηκε.
Το γήινο στοιχείο και η φύση αποτελεί βασικό στήριγμα και έμπνευση για το “Tau” και αυτό διαφαίνεται σε κάθε νότα αυτού. Σχεδόν πατά στο μεγαλείο του “Om” και προσπαθεί να εξελίξει κάτι πέρα από την δουλειά, που είχε γίνει τότε.