Οι Enemy of Reality συστάθηκαν το 2013, δύο περίπου χρόνια πριν δηλαδή, και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα η παρουσία τους στην εγχώρια αλλά και διεθνή μουσική σκηνή, έχει κιόλας στεφθεί με επιτυχία. Με αφορμή την παρουσίαση του ντεμπούτο album τους, στις 14 Φεβρουαρίου στο Six D.O.G.S, η Ειρήνη Κοντογιάννη μίλησε με τη frontwoman τους, Ηλιάνα Τσακιράκη.
Καλωσορίσατε στο Rockin’Athens! Ευχαριστούμε προκαταβολικά για το χρόνο σας για τη συνέντευξη αυτή. Πείτε μας λίγα πράγματα σχετικά με το πώς πρόεκυψε η σύσταση των “Enemy of Reality”, και τα μέλη από τα οποία η μπάντα αποτελείται.
Καλησπέρα σας και σας ευχαριστούμε πολύ για την φιλοξενία! Η μπάντα ξεκίνησε πριν δυο χρόνια περίπου απο εμένα που είχα πάρει θετική απάντηση απο τον Φίλιππο (τύμπανα) για τη συμμετοχή του στο σχήμα, και ύστερα με τον ερχομό του Στυλιανού (κιθάρα) του Θάνου (μπάσο) και της Μαριάνθης (πλήκτρα) κάναμε την ιδέα των Enemy of Reality πράξη. Υπήρξε αμέσως πολύ καλή χημεία με τα παιδιά, μιας και υπήρξαν απο τις πρώτες μας κι όλας συζητήσεις κοινοί στόχοι. Είναι διαφορετικά όταν γνωρίζεις τα θέλω σου. Πας κατ’ ευθείαν στο στόχο χωρίς να αλλοιώνεσαι αλλού.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της μπάντας, πέρα από τον μελωδικό κι επιβλητικό της ήχο, είναι το γεγονός ότι κάθε μέλος συνιστά και μια ξεχωριστή μουσική παρουσία με τη δικής της πορεία και background. Ποιες ήταν και είναι οι μουσικές επιδράσεις στον ήχο των Enemy of Reality;
Το κάθε μέλος έχει ποικίλλες επιρροές οι οποίες φιλτράρονται και βγαίνουν κάποια κοινά στοιχεία και γούστα στη διαδικασία της σύνθεσης, ώστε να παραχθεί το τελικό αποτέλεσμα.
Το όνομα της μπάντας αποτελεί ίσως κι ένα είδος life statement; Πώς προέκυψε το όνομα αυτό;
Φυσικά και είναι ένα life statement και εμπνευστήκαμε αυτό τον τίτλο απο την καθημερινότητά μας. Στην ουσία “Enemy of Reality” είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ο εαυτός μας είναι αυτός ο οποίος θα μας κρατήσει στάσιμους ή θα μας ωθήσει στην εξέλιξη και αυτός είναι ο εχθρός της πραγματικότητας του καθενός.
To debut album σας, με τίτλο “Rejected Gods”, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2014 και η μέχρι τώρα αποδοχή από κοινό και κοινωνικά μέσα, είναι αρκετά μεγάλη. Περιμένατε ότι θα κατορθώνατε από το πρώτο κιόλας album να επιτύχετε έναν τέτοιο εξαιρετικό στόχο;
Δεν περιμέναμε τίποτα. Μας αρκεί που είμαστε εμείς γεμάτοι με τη δουλειά μας πανω απ’ όλα. Πιστεύουμε πως αν δεν κινηθείς ο ίδιος να σε ακούσουν όλο και περισσότερα αυτιά δεν βρίσκεις κοινό. Γι’ αυτό και ο στόχος μας ήταν να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερη προωθηση. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με το αποτέλεσμα, διότι όλο αυτό μας δίνει κουράγιο και ενέργεια.
Στο “Rejected Gods” ο μύθος, και ειδικότερα η ελληνική μυθολογία συνιστά ένα σημαντικό μέρος της στιχουργικής και ευρύτερης μουσικής προσέγγισης όχι μόνο του album αλλά και της ίδιας της αισθητικής της μπάντας. Πείτε μας λίγα λόγια για το θεματικό πλαίσιο του δίσκου.
Δέν πρόκειται για έναν concept δίσκο. Υπάρχει όμως μία τετραλογία, η οποία εξιστορεί τον κλασσικό αρχαιοελληνικό μύθο του Ορφέα και της Ευριδίκης. Την ιστορία αφηγείται μια από τις Μαινάδες σαν μια ιστορία αγάπης και απώλειας, ενώ στο τέλος του μύθου οι ίδιες διαμελίζουν τον Ορφέα με τα ίδια τους τα χέρια. Πιο συγκεκριμένα το “Her Descending Ghost” μιλάει για το θάνατο της Ευρυδίκης, μετά απο δάγκωμα φιδιού λίγο μετά το γάμο της. Το “The Bargaining” περιγράφει το πέρασμα του Ορφέα στον Κάτω Κόσμο και την προσπάθεια του να πείσει τον Άδη να τον αφήσει να φέρει μαζί του πίσω στη ζωή την αγαπημένη του. Στo “Grief Divine” οι δυο χαρακτήρες ξεκινούν το ταξίδι προς τον Πάνω Κόσμο, ενώ προς το τέλος του ο Ορφέας σε μια στιγμή αγωνίας αθέτησε το μοναδικό όρο που του είχε θέσει ο Άδης, δηλαδή να μη γυρίσει να την κοιτάξει και έτσι η Ευρυδίκη χάνεται ξανά. Τέλος, στο “Torn Apart” ο Ορφέας γυρίζει μόνος του στον Πάνω Κόσμο, όπου θρηνεί για δεύτερη φορά το θάνατο της, ενώ περιτριγυρίζεται από τις Μαινάδες οι οποίες μέσα στη φρενίτιδα των Βακχικών τους οργίων τον έκαναν κομμάτια και πέταξαν το κεφάλι και τη λύρα του στον ποταμό Έβρο. Τα υπόλοιπα κομμάτια έχουν διάφορα νοήματα καθημερινότητας και γενικότερες προσεγγίσεις εμπνευσμένες απο την ζωή.
Τα ονόματα που συμμετέχουν στον δίσκο, όπως οι Ailyn Gimenez (Sirenia), Androniki Skoula (Chaostar), Mike LePond (Symphony X) και Maxi Nil (Jaded Star, ex-Visions of Atlantis), αποτελούν αποδεικτικό στοιχείο της ποιοτικής παραγωγικής προετοιμασίας του album. Πως προέκυψαν οι συνεργασίες αυτές;
Είμαστε πραγματικά πολύ γεμάτοι πρώτα με το γεγονός ότι έχουμε την χαρά να συνεργαστούμε με αγαπημένους μας καλλιτέχνες. Το πιο δύσκολο σημείο ήταν όταν στείλαμε το υλικό μας για προσωπική τους ακρόαση. Εκεί είναι που αγχώνεσαι και περισσότερο, διότι αν ο άλλος δε μείνει ικανοποιημένος με το υλικό σου δε δέχεται να συνεργαστεί μαζί σου. Είχαμε επαφές μαζί τους και έτσι το πρώτο στάδιο επικοινωνίας ήταν εύκολο.
Το album κυκλοφόρησε από την Βέλγικη δισκογραφική FYB-Records. Πόσο σημαντικό είναι για μια ελληνική μπάντα να υπογράψει σε μια δισκογραφική του εξωτερικού; Βοήθησε αυτό στη συμμετοχή των παραπάνω ονομάτων στον δίσκο; Υπήρξαν περιορισμοί ως προς τη μουσική κατεύθυνση ή τη σύνθεση των κομματιών της μπάντας;
Δε βοήθησε η εταιρεία στη συμμετοχή των guests στον δίσκο, μιας και για να υπογράψεις με εταιρεία πρέπει να έχεις έτοιμο το υλικό όταν ειδικά η μπάντα δεν εχει πρότερη δισκογραφία. Τα πράγματα με τις δισκογραφικές είναι δύσκολα και σίγουρα θέλει προσοχή. Η ουσία είναι η εταιρεία να σε βοηθάει και να σε προωθεί από όπου και αν είναι.
Πώς προέκυψε η αμοιβαία συνεργασία στους δίσκους σας με τους Septicflesh;
Έχω γράψει φωνητικά στους Septicflesh στο δίσκο “The Great Mass”. Είχα περάσει οντισιόν κανονικά δύο φορές σε ρεπερτόριο Chaostar και είχα δεχθεί ένα τηλεφώνημα από το Χρήστο Αντωνίου για να ξεκινήσει όλο αυτό. Είμαι πολύ ευγνώμων προς τον Αντωνίου. Με είχε βοηθήσει πολύ και στο booking κάποιων live support των Septicflesh με την προηγούμενή μου μπάντα όπως επίσης και με το καινούριο μου σχήμα, μιας και θα παίξουμε μαζί τους στα Γιάννενα στις 6 Μαρτίου. Στο δικό μας δίσκο έχει γράψει το “Medusa”, το intro. Ήταν καθαρά δική μας επιθυμία και πρωτεύον ζήτημα για το δίσκο το intro μας να είναι πραγματικά μεγαλειώδες. Είμαστε μπάντα που ταξιδεύουμε αρκετά και πρέπει να μαζεύεται κόσμος στα live από την πρώτη στιγμή, που θα ακουστεί αυτό. Θέλαμε να κινήσει το ενδιαφέρον του κόσμου δηλαδή. Όλοι μας είμαστε μεγάλοι οπαδοί του Χρήστου. Ειδικά εγώ και η Μαριάνθη κατατάσσουμε τους Septicflesh στα αγαπημένα μας συγκροτήματα.
Μεταξύ άλλων διακρίσεων, η μπάντα συγκαταλέχθηκε στις υποψηφιότητες στην κατηγορία “Newcomer Band of The Year” για το 2014, για λογαριασμό των βραβείων “Queens of Metal” 2014. Επιπλέον, έχετε εμφανιστεί στις τελευταίες δύο οργανώσεις του “Metal Female Voices Fest”. Αυτό τι σημαίνει για τους Enemy of Reality; Περισσότερη δουλειά, περισσότερη πίεση για τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αυτό πραγματικά μας χαροποίησε ιδιαίτερα! Το να είσαι πρωτοεμφανιζόμενος και να βλέπεις πως υπάρχεις σε αρκετες κατηγορίες είναι ό,τι καλύτερο. Δεν είναι το μοναδικό βραβείο που έλαβε κατα κάποιο τρόπο η μπάντα. Βγήκαμε και σε πολλά zines (Sonic Cathedral, Female Metal magazine, Women of Metal Rockway.gr) καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα και το “Rejected Gods” υπήρξε σε λίστες με τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2014, κυρίως σε webzines του εξωτερικού. Αυτό σημαίνει πως ο κόπος μας πιάνει τόπο και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε πάνω σε αυτό.
Ηλιάνα και Μαριάνθη, τι θα θέλατε να πείτε στις νεαρές κοπέλες που οραματίζονται μια πορεία, ένα ξεκίνημα σαν το δικό σας; Ποια είναι τα Dos και ποια τα Don’ts;
Να μη ζεις με Do’s και Don’ts! Δεν σημαίνει πως επειδή είμαστε γυναίκες πρέπει να έχουμε περιορισμούς.
Τον Μάρτιο θα σας δούμε να εμφανίζεστε μαζί με τους Septicflesh, ενώ τον Μάιο αναμένεται να εμφανιστείτε στο festival “Dames of Darkness” στην Αγγλία. Φαντάζομαι ότι η ανυπομονησία σας θα είναι μεγάλη…
Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν το πόσο ανυπόμονοι είμαστε! Χαιρόμαστε πολύ που μπορούμε να ζήσουμε τέτειες εμπειρίες.
Ποια είναι τα επόμενα βήματα των Enemy of Reality;
Αρκετές live εμφανίσεις με ουσία.
Ο επίλογος είναι δικός σας.
Ραντεβού όλοι στο Six D.O.G.S στις 14 Φεβρουαριου για το live μας στην Αθήνα!