Jozef van Wissem, ένα όνομα που έγινε γνωστό -στους περισσότερους από εμάς- από την ταινία “Only Lovers Left Alive”… Και όμως… Ο ίδιος είναι ένας καλλιτέχνης, ο οποίος θα έπρεπε να ξέρουμε από πολύ πιο πριν… Ένας ταξιδευτής, που περιπλανάται στους ομιχλώδεις δρόμους του παρελθόντος και μελοποιώντας τις σκέψεις του μας μεταφέρει σε μέρη, που μόνο μέσω των μελωδιών του μπορούμε να ταξιδέψουμε… Ένας νομάς/δημιουργός του νου, που ξέρει πως να υπνωτίζει το κοινό του.
Ο Jozef van Wissem γεννήθηκε το 1962 στην Ολλανδία. Ως συνθέτης οι μινιμαλιστικές του μελωδίες στο λαούτο είναι πια χαρακτηριστικές για αυτούς, που παρακολουθούν την δουλειά του. Σπούδασε στην Νέα Υόρκη την τέχνη του να παίζει κάποιος λαούτο με μέντορα τον Pat O’Brien. Αφού εντρύφησε σε αυτό και έγινε πια κομμάτι του εαυτού του αλλά και του χαρακτήρα του, ο ίδιος αποφάσισε να δώσει κάποιες διαλέξεις σχετικά με την “απελευθέρωση” στον ήχο και στις μελωδίες του λαούτου.
Επιπλέον, πριν από κάποια χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία από την London’s National Gallery να συνθέσει ένα κομμάτι αποσκοπώντας στο να συνοδεύσει την ζωγραφική δημιουργία του Hans Holbein με τίτλο “The Ambassadors”.
Μέσα στο 2013 και μετά την επιτυχία της σκοτεινά ρομαντικής και αμφιλεγόμενα λυρικής ταινίας του Jim Jarmush “Only Lovers left alive”, βραβεύτηκε στο festival των Καννών για τις μελωδίες, που προσέφερε να συνοδεύσουν ίσως τις εντονότερες σκηνές της ταινίας.
Ο ίδιος έχει ξανασυνεργαστεί με τον Jim Jarmush και στο παρελθόν: στο “The Joy That Never Ends” αλλά και το “Concerning the Entrance into Eternity”, το album το οποίο έδεσε τα “χρώματα” τους στην μουσική ανατολή τους.
Έπειτα από τις ιδιαίτερες εντυπώσεις, που άφησε το άνωθεν album, στα τέλη του 2012, κυκλοφόρησαν και πάλι μέσω της Sacred Bones Records το “The Mystery of Heaven” καλώντας θεότητες και δαίμονες για άλλη μια φορά να τους συνοδεύσουν στις τόσο απλοϊκές και σχεδόν τελετουργικές συνθέσεις τους.
Επιπροσθέτως, μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνεργασία του Jozef van Wissem ήταν με τον Tetuzi Akiyama το 2007 όταν ένωσαν τις δυνάμεις τους για το “Hymn For A Fallen Angel”. Αλλά και με την υπερκόσμια ιέρεια: Zola Jesus.
Οι εντυπώσεις που αφήνει πάντα μετά από ένα live του είναι εξαιρετικές, οι στιγμές απερίγραπτες και τα συναισθήματα κάτι παραπάνω από έντονα. Οι “The New York Times” τόνισαν ότι ο ίδιος δεν είναι μόνο ένας avant-garde συνθέτης αλλά και ένας baroque μουσικός λαούτου, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά την διχοτόμηση της τέχνης. Και προφανώς και πως να δημιουργήσει μέσω αυτού μαργαριτάρια χιλίων χρωμάτων και πάλι όμως με μια ερεβώδη, συμπαντική, διαπεραστική χροιά, που μόνο αυτός θα μπορούσε να αποδώσει…τέλεια.
Μην τον χάσετε στις 18 και 19 Φεβρουαρίου, όπου θα δώσει δύο μοναδικές εμφανίσεις στο Αθηναϊκό Χυτήριο, αλλά και στις 17 του ίδιου μήνα στη Μαύρη Τρύπα της Θεσσαλονίκης.