Η Αναστασία Παπαδάκη συνάντησε τους Furor στο μπάνιο των κεντρικών της Trailblazer Records. Εκείνοι της μίλησαν για όλους και για όλα.
Προειδοποίηση: Η συνέντευξη που ακολουθεί δεν πέρασε από επιτροπή λογοκρισίας. Συνεχίστε το διάβασμα με δική σας ευθύνη.
Θέλω σήμερα να κάνουμε μια συνέντευξη λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες. Τι λέτε;
Βαγγέλης: Θα μιλήσω… θα τα πω όλα… έφτιαξα ένα δείπνο με πατάτες.
Γιώργος: Δέχομαι την πρόκληση, ρώτησε ό,τι θέλεις.
Δημήτρης: Δεν ξερω αν σ’αρεσουν οι απαντησεις μου Παπαδακη, άρα δικό σου το προβλημα μετά!
Δεν θέλω να σας ρωτήσω για το studio, ούτε για τα live. Θέλω να μου πείτε τι άνθρωποι είναι οι Furor. Ποιες είναι οι συνήθειές τους; Πού θα τους βρεις στην καθημερινότητά τους και πως τους αρέσει να περνούν τον χρόνο τους;
Βαγγέλης: Ο Νίκωνας (drums) τελευταίως αράζει με τους Goin’ Through, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Επίσης, αγαπάει την Sasha Grey (δεν θα του κάτσει λένε τα άστρα). Ο Μήτσος (παραμορφωμένο μπάζ… ε, μπάσο) είναι επιστήμονας και ασχολείται με την ανάπτυξη μεθοδολογίας κατανάλωσης αλκοόλ ανάλογα με την ηλικία του. O Γιώργος (κιθάρα) είναι άριστος γραφίστας, πάντα απόλυτος στη γνώμη του και φυσικά ΑΕΚΑΡΑ! Ο Βαγγέλης (φωνητικά) είναι θεός. Τον διακατέχει απαράμιλλη τέχνη και τεχνική σε όλα, είναι αλάθητος, ένας σύγχρονος Jim Morrison/Freddy Mercury/Elvis Presley και φυσικά ΑΕΚΑΡΑ!
Γιώργος: Οι Furor απαρτίζονται από 4 διαφορετικές προσωπικότητες, που για να συνυπάρξουν στη μπάντα πρέπει αναγκαστικά να υπάρχουν κάποια κοινά σημεία. Σίγουρα η βασική κοινή συνισταμένη είναι ο σκληρός ήχος στη γενικότερη έννοια του, γιατί αν πάλι ψάξεις βαθύτερα, θα δεις ότι και σε αυτά τα ακούσματα υπάρχουν βασικές διαφορές στο τι αρέσκεται να ακούει ο καθένας. Σίγουρα είμαστε 4 φίλοι που τα βρίσκουν μεταξύ τους και θέλουν να παίζουν μουσική μαζί. Η καθημερινότητά μας είναι πάνω κάτω στα ίδια πλαίσια με τον μικρομεσαίο Έλληνα πολίτη. Κάποιοι από εμάς έχουμε τις πρωινές (ή νυχτερινές) δουλειές μας, κάποιοι είμαστε άνεργοι, έχουμε τα χόμπυ μας, ευτυχώς έχουμε τη μουσική μας που μας βοηθάει να ξεφεύγουμε αρκετά από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και λόγω του ύφους μας κιόλας να βγάζουμε και τα απωθημένα μας μέσω αυτής.
Δημήτρης: Τι άνθρωποι είναι οι Furor εκτός studio ε; Λοιπόν, ο Βαγγελης σίγουρα είναι λίγο σπιτόγατος, κρασομπεκρής κ σίγουρα ένας κρυφός Thor, σούπερ ήρωας της Marvel. Άνετα όμως. Ο Γιώργος είναι επίσης σπιτόγατος, με τις δουλειές του και τις κιθαριστικές του εμπνεύσεις και ο Νίκωνας είναι ο άνθρωπος που τρέχει για όλα. Όσο για μένα… εμ… εγώ είμαι ένας σοβαρότατος επιστήμονας που κάνει το διδακτορικό του! Ό,τι διαφορετικο είπαν οι άλλοι είναι ΑΣΥΣΤΟΛΑ ψέμματα!
Πώς πιστεύετε ότι θα ήταν η ζωή σας χωρίς τους Furor σε αυτήν; Ποια πιστεύετε πως θα ήταν η κατάληξη του κάθε ενός από εσάς τελικά στη ζωή;
Βαγγέλης: Λιγότερα Monster Energy drinks, περισσότερα κιθαριστικά solos, έτοιμη εργασία ως αρχιερέας στην Church of Metallica μαζί με τους Γιώργο Κολιό και Γεώργιο Θωμά.
Γιώργος: Προσωπικά θεωρώ μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου αυτή τη μπάντα. Για εμένα οι Furor αντιπροσωπεύουν τη μουσική στη ζωή μου και δε θα ήθελα με τίποτα να ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς μουσική. Σίγουρα αν δε με είχε τραβήξει αυτός ο χώρος, η βασική μου απασχόληση θα ήταν αυτή που είναι και η πρωινή μου εργασία τώρα, κάποιο γραφιστικής φύσεως επάγγελμα δηλαδή, αλλά και πάλι μου είναι δύσκολο να με σκεφτώ ξεχωριστά από αυτή τη μπάντα. Ακόμα και όταν είχαμε φτάσει σε ένα πολύ κομβικό σημείο για το μέλλον μας, όταν είχε αποχωρήσει ο προηγούμενος τραγουδιστής μας, ποτέ δε μου πέρασε από το μυαλό να το διαλύσουμε. Νομίζω τα ίδια περίπου ισχύουν και για τους υπόλοιπους, οπότε δεν είμαι σε θέση να απάντησω για κάποια άλλη πιθανή κατάληξη των μελών αν δεν υπήρχαν οι Furor…
Δημήτρης: Πραγματικά δεν μπορώ να το φανταστώ. Για κανέναν από εμάς. Φτωχή μου φαντασία τι σου ‘μελε να πάθεις! Σίγουρα ελπίζω να ήμασταν όλοι ζάμπλουτοι στις βίλες μας!
Μιλήστε μου λίγο για τους ευσεβείς πόθους σας. Υπάρχουν κάποιοι μουσικοί, παραγωγοί ή και μπάντες του διεθνούς στερεώματος με τους οποίους θα θέλατε κάποια στιγμή να συνεργαστείτε; Ποιοι είναι αυτοί και γιατί;
Βαγγέλης: Big Band με τους Metallica ή τους Queen Οf Τhe Stone Age. Να πάρουμε δεύτερο κιθαρίστα τον Ben Weinman (The Dillinger Escape Plan) αλλιώς ανάβαση στο Everest (μη πατάς τα σάντουιτς) κ μοναχισμός. Παραγωγό έχουμε… να τον πάρουν αυτοί να ακούσουν άσπρη μέρα. Και party με porn stars κάθε μέρα!
Δημήτρης: Σίγουρα μωρέ υπάρχουν παραγωγοί και μπάντες που θα θέλαμε να συνεργαστούμε. Μακάρι κιόλας να πετύχουμε τους στόχους μας δηλαδή – οι καιροί είναι δυσκολοι εκεί έξω Παπαδάκη, όλοι το γνωριζουμε. Γκρίζες εποχές και ακόμα δεν εχουν έρθει τα δυσκολα. Δεν πιστεύω πως θα δούμε φως στον οριζοντα, αν και το ελπίζω. Για το καλό ολων μας.
Γιώργος: Θεωρώ ότι οι ευσεβείς πόθοι είναι αυτοί που κατά κάποιο τρόπο σε οδηγούν στη ζωή. Τα όνειρα που έχεις. Υπάρχουν πολλοί μουσικοί που θα ήθελα να συνεργαστούμε, πράγμα που ήδη έχουμε κάνει σε κάθε δίσκο μας. Πάντα προσπαθούμε να φέρνουμε και ένα «εξωτερικό» στοιχείο στις ηχογραφήσεις μας, κυρίως τραγουδιστές, οι οποίοι θα δώσουν κάτι που εμείς δεν έχουμε σκεφτεί, μια παραπάνω πρόκληση ίσως. Εννοείται ότι αυτοί που κυρίως θέλεις να συνεργαστείς είναι οι μουσικοί «ήρωές» σου, είμαι σίγουρος ότι ισχύει για όλους τους μουσικούς, οπότε δε θα είχε ιδιαίτερη σημασία να πω ότι δε θα με χάλαγε μια guest εμφάνιση του Hetfield για παράδειγμα, είτε κιθαριστικά, είτε φωνητικά σε κάποιο τραγούδι μας, πιθανότατα όμως σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν. Γενικότερα όμως είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες με τον οποιονδήποτε, αρκεί να μας κάνει το «κλικ» που λέμε.
Με εξαίρεση τον Βαγγέλη, οι υπόλοιποι είστε μαζί από πολύ παλιά. Τι είναι αυτό που σας κρατάει τόσο δεμένους; Πώς φαντάζεστε τους Furor στο μέλλον;
Δημήτρης: Χαχαχα! Είμαστε φίλοι περίπου 25 χρόνια, καθώς και οι τρεις μας πηγαίναμε στο ίδιο νηπιαγωγείο! Έχουμε και ντοκουμέντα που κρατιόμαστε χεράκι-χεράκι, τα οποία κάποια στιγμή θα βγουν στη δημοσιότητα! Αυτό που μας κραταει δεμένους πιστεύω πως είναι οι ομοιοπολικοί δεσμοί μεταξύ μας. Μετά από τόσα χρόνια δηλαδή ξέρουμε όλοι τα κουμπιά των άλλων, τις γκρίνιες και τις παραξενιές. Είναι το καλύτερο για μια μπαντα, να ξέρεις πώς να συμπεριφερθεις στον άλλον για να βγαίνει μια όμορφη συννενόηση.
Γιώργος: Γνωριζόμαστε σχεδόν μια ζωή. Από το νηπιαγωγείο, όπως είπε και ο Δημήτρης. Δεν έχω ιδέα τι μας κρατάει μαζί, ίσως κάποια περίεργη χημεία, γιατί είμαστε αρκετά διαφορετικοί σαν χαρακτήρες. Αλλά αφού λειτουργεί σωστά δε με απασχολεί και πολύ. Προσωπικά θέλω για αρχή να σπάσουμε τα σύνορα εκτός Ελλάδας, αλλά για να γίνει αυτό θέλει αρκετή επιμονή, υπομονή και χρήμα. Χρήμα προς το παρόν δεν έχουμε, παίζουμε όμως όλοι Τζόκερ όταν ακούμε για μεγάλο Τζακποτ. Θέλω να είμαι ρεαλιστής και να ανεβαίνω ένα ένα τα σκαλιά, οπότε το βλέπουμε.
Βαγγέλης: Εγώ λέω ότι τους κρατούσαν τα αυτοκόλλητα Panini που αντάλλαζαν μικροί και τώρα πλέον βαυκαλίζονται κοιτάζοντας τα μισοτελειωμένα άλμπουμ του World Cup 1998. Oι Furor στο μέλλον θα είναι μόνο ο Βαγγέλης ο θεός μπας και παίξουμε επιτέλους καμιά σοβαρή μουσική!
Όλες οι μπάντες, έχουν στο βιογραφικό τους καταγεγραμμένα κάποια σκηνικά / αστικούς μύθους. Κάποιες περίεργες ιστορίες που άλλοι προσπαθούν να ξεχάσουν και άλλοι λατρεύουν να θυμούνται. Ιστορίες από κραιπάλες, γκάφες και κακοτυχίες. Θυμάστε να μας περιγράψετε κάποια τέτοια από το παρελθόν των Furor;
Δημήτρης: Έλα μωρέ Παπαδάκη, ας μη βγάλουμε όλα τα άπλυτά μας στη φόρα. Το μόνο που θα πω εγώ είναι πως μέχρι πριν μερικά χρόνια έβγαινα σε όλα τα live μας μεθυσμένος. Άρα δεν εχω να περιγραψω τίποτε! Τα αφήνω στους άλλους που θα θυμούνται κάτι.
Βαγγέλης: Ασ’το, θα μας κόψει η λογοκρισία! Πάντως έχουν γίνει πολλά μεταξύ μας και όλα περιλαμβάνουν αλκοόλ, γυμνισμό, ερωτικές εξομολογήσεις, παραλία, στρουμφάκια και άπειρο γέλιο. ΑΠΕΙΡΟ γέλιο όμως! Εβδομήντα μπύρες ΠΡΙΝ το live στο Αγρίνιο το 2007… Η πρόσληψη μου στο συγκρότημα το Μάρτιο του 2011 και ώρα 23:44 (Νίκωνας Τζίφας: “Έλα ρε τι κάνεις;” Εγώ: “Κομπλέ, παίζω Pro!” Νίκωνας Τζίφας: “Θες να παί… βασικά θα παίξεις στους Furor.” Εγώ: “Έλα ρε, γαμώ” Νικώνας Τζίφας: “Σε 2 εβδομάδες παίζουμε live”)… O αδερφός του Ποζβόντη…
Γιώργος: Θυμάμαι αρκετά, αλλά τα κρατάω για την αυτοβιογραφία μου όπως ο Scott Ian και ο Slash, έτσι ώστε να βγάλω χρήματα και από αυτό, εκτός από τις πωλήσεις δίσκων φυσικά. Η ιστορία που μου έχει μείνει κυρίως είναι ένα στοίχημα που είχα βάλει με τον Νίκωνα (drums), για την κατανάλωση 1100 γραμμαρίων παγωτό, με γεύσεις δικής μου επιλογής, και χρήματα δικά μου. Η ιδέα ξεκίνησε από την ατάκα του Νίκωνα: “Μαλάκες, στη γωνία έχει ενα παγωτατζίδικο με 1 ευρώ τη μπάλα, μπορώ να φάω 10 μπάλες”. Είχε ήδη φάει ένα σάντουιτς, μια κρέπα και μία μπάλα παγωτό. Το κόστος ήταν 10 ευρώ, αν έτρωγε 1 κιλό και 100 γραμμάρια παγωτό (τόσο βγήκε στο ζύγισμα) με τις χειρότερες γεύσεις που υπάρχουν, το πλήρωνα εγώ, αν όχι το πλήρωνε αυτός. Το έφαγε. Αφού το έφαγε ήταν όλο το γέλιο, το οποίο δυστυχώς δεν περιγράφεται. Υπάρχει και άλλη μια υπέροχη ιστορία, αλλά καλύτερα θα μπορούσε να την εξιστορήσει ο αδερφός του Ποσβόντη…
Περί αστικών μύθων ο λόγος… Κάποιο πουλάκι μου είπε πως ο Νίκωνας και ο Δημήτρης έχουν μια… ιδιαίτερη σχέση… Αναφερόταν στη σχέση που αναπτύσσουν drummer και μπασίστας ως μέλη του rhythm section ή συμβαίνει και κάτι άλλο που θα θέλετα να μοιραστείτε μαζί μας…;
Βαγγέλης: Δεν είναι αστικός μύθος, ούτε θεωρία συνωμοσίας. ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ! Τα πολλά μπάσα δίνουν ρυθμό στις σχέσεις των ανθρώπων… Τώρα, αν έχει προχωρήσει η σχέση τους σε άλλο επίπεδο, δεν το γνωρίζω εκ των έσω. Ίσως κάνουν αεροψεκασμούς ο ένας στον κροκόδειλο του άλλου κάθε 11η Σεπτεμβρίου.
Δημήτρης: Μιας που ο Νίκωνας ξερνάει ακόμα στο μπάνιο και δεν απαντάει καν στη συνέντευξη, θα συμφωνούσε εάν έλεγα πως είναι η γυναίκα της υπόθεσης. Εκτός βέβαια εάν δεν μιλας για την ερωτική μας σχέση, τότε ας συμφωνήσουμε πως είμαστε κολλητοί, πως έχουμε περάσει μπόλικα μαζί και από τοτε που ήμασταν 13-14 χρονών παίζουμε στις ίδιες μπάντες. Δεν αρκεί αυτό;
Γιώργος: Επειδή συμβαίνει κάτι άλλο που δεν θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, θα ήθελα να μην επεκταθώ στη συγκεκριμένη ερώτηση. Next!
Γυρνάω σε ερώτηση πιο μουσικού χαρακτήρα: Ποιες μπάντες ξεχωρίζετε από την εγχώρια σκηνή; Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια ζει στιγμές δόξας, έτσι; Πιστεύετε πως μας λείπει κάτι ως χώρα ή ως σκηνή για να φτάσουμε στο peak μας;
Βαγγέλης: Aπό μπάντες ξεχωρίζω τους Potergeist, Karma Violens, Planet Of Zeus, The Voldera Cult, Blame Kandinsky… Μας λείπει πάνω από όλα η μουσική παιδεία (αν και διορθώνεται σιγά σιγά) και παίζουν άθλιες κλίκες. Σταδιάλα!
Γιώργος: Σίγουρα η εγχώρια σκηνή ζει στιγμές δόξας, εδώ και χρόνια συμβαίνει αυτό και επιτέλους αναγνωρίζεται και από το εξωτερικό. Υπάρχουν πάρα πολλές μπάντες που ξεφυτρώνουν καθημερινά και είναι όλες σε τρόμερο μουσικό επίπεδο, αλλά δε θέλω να ονομάσω κάποια. Λίγο αν ασχοληθεί κάποιος με τον χώρο θα δει ότι οι επιλογές είναι πλέον εκατοντάδες. Αυτό που βλέπω όλα αυτα τα χρόνια να λείπει από τη σκηνή, και το έχω πει αρκετές φορές, είναι αυτό που λείπει μεταξύ των Ελλήνων γενικότερα: η ενότητα. Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του, ελάχιστοι είναι αυτοί που λειτουργούν με ανιδιοτέλεια και φιλικούς σκοπούς. Μερικές φορές νιώθω πως χαλάω το πανηγυράκι που έχει στηθεί από κάποιες μπάντες, οι οποίες «προωθούν» και προβάλουν την ενότητα της σκηνής κτλ, αλλά συγγνώμη εγώ δεν το έχω δει με τα μάτια μου ακόμα. Και δυστυχώς θα μας πάρει πολλά χρόνια ακόμα, γιατί οι περισσότεροι λειτουργούν πρώτα ως γλείφτες και μετά ως μουσικοί.
Δημήτρης: Υπάρχουν αξιόλογες μπάντες όπως για παράδειγμα οι Spitback ή οι Eden demise. Το δικό μου πρόβλημα όμως είναι πως ο κόσμος πλέον δεν πάει σε live και κυρίως οι μπάντες δεν υποστηρίζουν η μία την άλλη. Ειδικα εάν παιζουν και στο ιδιο live. Θες να δεις πόσοι θα φευγουν μετα από κάθε μπαντα στο Metal Guesthouse την Παρασκευη; Στοίχημα για καθε ατομο – 1 ευρώ, μπας και βγάλουμε κάνα φράγκο! Δεν συμφώνω απόλυτα, λοιπόν, πως ζούμε στιγμές δόξας. Μουσικά έχει ανέβει η ελληνική σκηνή, δεν αντιλεγω, από τον κοσμο υστερούμε. Φυσικά, βεβαια, εάν μια μπάντα αναγνωριστεί στο εξωτερικό και γυρίσει στην Ελλάδα, θα τους έχουν ήδη προσκυνήσει. Όσο παίζει στα τοπικά μαγαζάκια, ε δεν αξίζει ρε παιδί μου! Πρέπει να έχει πάει και έξω. Αθάνατη ελληνική νοοτροπία. Άσε που τα τελευταία χρόνια είναι της μοδας το stoner. Και σκατά να παίζεις, πάλι θα γεμίσεις το μαγάζι. Είναι η κλασική συνταγή στο να γίνεις διάσημος και σούπερ ταλαντούχος μουσικός με ανούσιους στίχους α λα Πλιάτσικα. Πάμε ρε μαλάκες να παίξουμε και εμείς stoner! Πόσες φορές το έχω πει αλλά δεν με ακούει κανείς, χαχαχα!
Λατρεύω τις λίστες…. όταν δεν πρέπει να τις συμπληρώσω εγώ τουλάχιστον. Πείτε μας τα 5 albums που έχουν καθορίσει τον ήχο των Furor.
Δημήτρης: Ο καθένας έχει διαφορετικά μουσικά γούστα, γι’αυτό και δημιουργήσαμε ένα μεγάλο τσουβάλι με συνταγή τις επιρροές μας. Δεν θα σου πω albums, θα σου πω μερικές μπάντες, μου είναι πιο εύκολο! Άρα από Machine Head, Pantera και Cancer Bats μεχρι Metallica. Κάπου εκεί ενδιάμεσα λοιπόν κολυμπάμε κι εμείς…
Γιώργος: Ισχύει ότι ο ήχος των Furor προέρχεται από τις επιρροές 4 ανθρώπων. Εγώ θα σου πω κάποιες από τις δικές μου επιρροές που ίσως μπορεί να έχουν περάσει και στον ήχο των Furor. Metallica – “Master of Puppets”, Slipknot – “Iowa”, Slayer – “Reign in Blood”, Pantera – “The Great Southern Trendkill”, Machine Head – “Burn my Eyes”, Every Time I Die – “The Big Dirty”. Είπα 6, λίγα ήταν και πάλι.
Βαγγέλης: Τα Metallica – “Master of Puppets” και Pantera – “The Great Southern Trendkill” θα τα πω κι εγώ. Επίσης, Slipknot – “Vol 3: The Subliminal Verses”, The Dillinger Escape Plan – “Miss Machine”, Every Time I Die – “New Junk Aesthetic”. Α! Και Faith no More – “King For A Day… Fool For a Lifetime”.
Θέλω να μου πείτε τις πρώτες λέξεις που σας έρχονται στο μυαλό για μία-μία από τις ακόλουθες έννοιες:
Βαγγέλης:
• Metal: Metallica
• Hardcore: Suicidal Tendencies/GG Allin
• Nu-metal:Korn
• Αμερική: Όνειρο ταξιδιού/Metallica/Pantera/Slayer/Burger/Awesome Porn
• Live: Metallica/Σκισμένες βερμούδες
• Μουσική παραγωγή: Bob Rock = Λάμπρος Κριτσιμάς
• Κοινωνία: Shit, Fuck, Cunt/Aνιστόρητοι φαφλατάδες γλείφτες
• Πολιτική: Eμετός/Aνιστόρητοι φαφλατάδες γλείφτες (x10000000000)
Γιώργος:
• Metal: Η μουσική που γουστάρω να παίζω
• Hardcore: Μεγάλο κεφάλαιο της Metal μουσικής κι όταν θεωρείται τρόπος ζωής μου φαίνεται αστείο
• Nu-metal: Ηλίθιος όρος, οι Limp Bizkit γάμανε, οι άλλες μεγάλες μπάντες που θεωρήθηκαν έτσι, απλά δεν επαίζαν «nu-metal»
• Αμερική: Αυτό που θέλουμε να γίνουμε, αλλά επειδή δε μπορούμε, το κράζουμε
• Live: Οι μεγάλες μπάντες φαίνονται στο σανίδι
• Μουσική παραγωγή: Πρέπει να προσαρμόζεται ανά περίπτωση
• Κοινωνία: Πουτάνα
• Πολιτική: Άμεσα συνυφασμένη με την προσωπικότητά μου, με τους στίχους μου και με τους προβληματισμούς μου περί κοινωνίας, αλλά μισώ την τωρινή μορφή της
Δημήτρης:
• Metal: το βαριέμαι κι εν έτη 2015 δεν μπορώ να ακούσω Iron Maiden, τους οποίους και ποτέ μου δεν ακούγα
• Hardcore: Αλήθεια δεν θες να σχολιάσω
• Nu-metal: Ακόμα ακούω είναι η αλήθεια
• Αμερική : Νeed to go
• Live: Νeed to do
• Μουσική παραγωγή: Το πιο σημαντικο
• Κοινωνία: People=shit… Μια χώρα φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα της και από τον τρόπο που οδηγάει, άρα βγάλε εσύ συμπέρασμα Παπαδάκη γιατί θα βρίσω πολύ και θα λερώσω κι άλλο το κάρμα μου
• Πολιτική: Τουλάχιστον εδώ γελάμε γιατί τα προηγούμενα είναι για κλάματα
Θα ήθελα δυο λόγια για το επερχόμενό σας live αυτή τη Παρασκευή στο An Club με τους Trendy Hooliguns, The Darkstar, Blame Kandinsky και Friend of Gods. Τι μας ετοιμάζετε;
Βαγγέλης: -Μια ιστορία για έναν άντρα και μια γυναίκα με τίτλο “Blind Faith Revolver”…
-Καράτε;
-Όχι είναι μια ιστορία αγάπης!
-Τι κάνεις μωρή μπροστά στον καλλιτέχνη;;;
Δημήτρης: Χαχαχα! Θα δείτε!
Γιώργος: Εγώ πάλι θα απαντήσω σοβαρά και αρχικά θα πω ότι όλες οι μπάντες που συμμετέχουν παίζουν πολύ ωραία μουσική. Με τους περισσότερους έχουμε ξαναπαίξει μαζί και περάσαμε τέλεια. Ετοιμάζουμε μια live συμμετοχή μαζί με ένα μέλος άλλης μπάντας, σε ενα παλιότερο κομμάτι το οποίο δεν έχει παιχτεί ποτέ ξανά ζωντανά. Επίσης θα παίξουμε και ένα νέο κομμάτι από τον καινούριο δίσκο που ηχογραφούμε αυτή την περίοδο. Και εννοείται πάρα πολλή ένταση πάνω και κάτω από τη σκηνή.
Ποιά είναι τα πλάνα των Furor για το άμεσο μέλλον;
Δημήτρης: Εκτος από τα live, είμαστε στο studio αυτή τη στιγμη, άρα ελπίζω να βγει κατι ΠΟΛΥ δυνατο. Και να το περιμενετε.
Γιώργος: Ναι, προς το παρόν ηχογραφούμε το νέο δίσκο μας και προσπαθούμε να οργανώσουμε μια περιοδεία προς τα έξω σιγά σιγά. Αν όλα πάνε καλά, όλα αυτά θα γίνουν μέσα στο 2015.
Βαγγέλης: Τέταρτος δίσκος γατάκια! Έρχεται στα μούτρα σας, σκληρός!
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, αγαπημένοι μου. Θέλω μία ευχή για το μέλλον της ανθρωπότητας εκ μέρους των Furor.
Γιώργος: Και εμείς ευχαριστούμε για τις πρωτότυπες ερωτήσεις. Η ανθρωπότητα αν συνεχίσει έτσι δεν έχει μέλλον, οπότε ας ευχηθούμε όλοι να αλλάξουμε μυαλά.
Βαγγέλης: Κάντε μας κυβέρνηση σας και δεν θα χάσετε… ROCK N ROLL και βυζιά! Furor loves you all…
Δημήτρης: Ρε πάμε κατά διαόλου! Ας σοβαρευτούμε λίγο γιατί δεν μας βλέπω καλά. Καλή συνέχεια Παπαδάκη, ευχαριστούμε κι εμείς για την τιμή που μας έκανες και θα τα πούμε στο live. Cheers!