Λίγες ημέρες πριν την ζωντανή εμφάνισή τους στο δεύτερο μέρος του Metal Guesthouse, ο Μιχάλης των Friend Of Gods απάντησε στις ερωτήσεις του Άγη Παπαγεωργίου σχετικά με τις επιρροές τους, την ελληνική σκηνή και το μέλλον του συγκροτήματος.
Αρχικά θα θέλαμε να εξηγήσετε για τους λιγότερο μυημένους τι ακριβώς είναι το είδος που παίζετε “experimental-math rock”. Ποια είναι τα βασικά στοιχεία που το χαρακτηρίζουν και ποιες είναι οι βασικές μπάντες-επιρροές σας;
Εννοούμε, μάλλον, ότι με βάση το math rock προσθέτουμε κι άλλα μουσικά είδη και στuλ για να δημιουργήσουμε κάτι άλλο. Τουλάχιστον έτσι νομίζουμε πως κάνουμε. Και πειραματιζόμαστε όσο μπορούμε πάνω σ’ αυτό, ώστε κάποια στιγμή, αν τα καταφέρουμε, να αποκτήσουμε εντελώς δική μας μουσική ταυτότητα και ύφος. Τα βασικά στοιχεία που πιστεύουμε πως χαρακτηρίζουν τη μουσική μας είναι η ενέργεια, εναλλαγή ρυθμού, ταχύτητας και ύφους. Επιρροές έχουμε πολλές. Οι Primus, Melvins, Fantomas, Dillinger Escape Plan, Bad Brains, Mr. Bungle, Captain Beefheart και Faith No More είναι μερικές από τις βασικές.
Ποιά άλλα είναι τα ερεθίσματα και οι εξωμουσικές επιρροές για τη δημιουργία του υλικού των Friend of Gods, τόσο στο στιχουργικό, όσο και στο μουσικό κομμάτι;
Είμαστε χαρακτήρες που επηρεάζονται αρκετά από αυτά που συμβαίνουν γύρω τους, άρα έχουμε μπόλικο υλικό. Και δικό μας, και από ιστορίες που ακούμε από άλλους. Είναι γαμημένο κλισέ αλλά το να μαθαίνεις να ζεις πραγματικά, κρύβει από μόνο του τόσα ερεθίσματα που δε χρειάζεσαι τίποτα άλλο.
Ποιό είναι το πιο περίεργο θέμα για το οποίο έχετε γράψει ποτέ κάποιο τραγούδι;
Χα! Είναι πολλά… Εξαρτάται τι εννοεί ο καθένας περίεργο. Έχουμε γράψει για μια αγαπημένη μας γάτα κι άλλο ένα για έναν αγαπημένο μας σκύλο. Και τα δύο πέθαναν εκεί που κάνουμε πρόβα. Είναι περίεργο αυτό; Τώρα γράφουμε ένα για ένα όνειρο που είχε ο ντράμερ μας. Έβλεπε τον κόσμο χωρίς δόντια να του επιτίθεται.
Στην Ελλάδα, ο εναλλακτικός και ο σκληρός ήχος δεν έχει παρουσία στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Τώρα που η σκηνή αυτή αναπτύσσεται και “μεγαλώνει”, πιστεύετε πως μπορεί αυτό το σκηνικό να ανατραπεί; Τι φταίει τελικά για όλη αυτή τη κατάσταση;
Νομίζουμε πως σιγά – σιγά, με αργά αλλά σταθερά βήματα αυτό συμβαίνει. Αλλάζει κάπως το σκηνικό. Η σκηνή μεγαλώνει όπως είπες και υπάρχει μπόλικο υλικό για όλα τα γούστα. Εμείς πιστεύουμε πως αν ο κόσμος ενδιαφερθεί, τα μέσα θα ακολουθήσουν. Αλλά χρειάζεται χρόνος και για κάθε μπάντα ξεχωριστά και για τη σκηνή ολόκληρη. Τα σχήματα που ξεχωρίzουν ας πούμε τώρα δεν είναι καθόλου τυχαία. Planet Of Zeus, Nightstalker, Last Drive, Acid Baby Jesus, Universe217, Deus X Machina, Tardive Diskynesia, Rotting Christ, SepticFlesh και αρκετοί άλλοι δεν ξεκίνησαν να παίζουν χθες. Είναι χρόνια και το πολεμάνε, ανεξάρτητα με το αν σου αρέσει αυτό που παίζουν η όχι. Πριν πούμε σε τι φταίνε οι άλλοι, πρέπει να δούμε και τι έχουμε κάνει εμείς. Και ξεχωριστά, ως σχήματα και συνολικά ως σκηνή. Τότε ναι, μπορούμε να γυρίσουμε και να πούμε πως στο Rockwave Festival πέρυσι -για παράδειγμα- αφού δε βρήκατε κανέναν άλλον, αντί για την Mποφίλιου και το Χαρούλη (με όλο το σεβασμό στους συγκεκριμένους), θα μπορούσατε να βάλετε και να στηρίξετε μερικές από τη χώρα μας.
Πόσο καιρό είστε μαζί ως συγκρότημα; Αισθάνεστε πως το δέσιμό σας ως συνόλου είναι αρκετά δυνατό ώστε να αντέξει τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλες οι μπάντες της underground ελληνικής σκηνής (έλλειψη χρόνου-χρήματος-ιδανικού περιβάλοντος);
Σαν συγκρότημα υπάρχουμε από το 2012, όταν ξεκινήσαμε να τζαμάρουμε πάνω σε διάφορες ιδέες, εγώ (Μιχάλης-κιθάρα) με τον TSi (ντραμς). Εμείς οι δύο παίζουμε μαζί από πολύ μικρή ηλικία και έχουμε υπάρξει σε πολλά σχήματα παρέα. Στα μέσα του ’13 επιτέλους καταλήξαμε και σε μπασίστα, τον Ηλία, και είμαστε αρκετά χαρούμενοι που τον έχουμε αν και συχνά πυκνά μας σπάει τα νεύρα, χαχαχα. Νιώθουμε αρκετό δέσιμο μεταξύ μας. Θυσιάζουμε πολλά για να παίζουμε μουσική και αυτά είναι που μας δένουν αλλά μας κάνουν και να μισούμε ο ένας τον άλλον μερικές φορές. Θέλουμε να παίζουμε γιατί θέλουμε να παίζουμε, όχι για να αντέξουμε. Δε βλέπουμε τη σκηνή σαν πρωτάθλημα στο οποίο παίρνουμε μέρος. Δεν είναι αυτοσκοπός να αντέξουμε.
Πολλές μπάντες δείχνουν να έχουν προοπτικές καλλιτεχνικά, όπως και εσείς στα δικά μου αυτιά. Πολύ συχνά ωστόσο, λόγω δυσκολιών ή και του υψηλού ανταγωνισμού, τέτοιες προσπάθειες πέφτουν στο κενό, με αποτέλεσμα σχήματα να διαλύονται ή να μένουν για πολύ καιρό στην αφάνεια. Πόσο έτοιμοι και αποφασισμένοι αισθάνεστε στο να ανταπεξέλθετε σε αυτήν την πρόκληση; Το να πιστεύει ένας μουσικός στο υλικό του και στον εαυτό του είναι αρκετό για κάτι τέτοιο;
Καταρχάς σ’ευχαριστούμε και μακάρι να τα καταφέρουμε. Επειδή και οι τρεις μας έχουμε υπάρξει σε άλλες μπάντες στο παρελθόν, τα γνωρίζουμε και μάλιστα τα έχουμε βιώσει αυτά. Θέλουμε να πιστεύουμε όμως ότι αυτές οι εμπειρίες μας ωρίμασαν, κάπως. Θεωρούμε ότι όλες αυτές οι σκέψεις και το άγχος παρεμβαίνουν στο να εκφράζεσαι ελεύθερα, που είναι και ο απώτερος σκοπός. Θέλω να πω πώς προσπαθούμε να μην σκεφτόμαστε που θα καταλήξει αυτό που κάνουμε, αλλά μόνο να επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά σ’ αυτό που κάνουμε. Να συνθέτουμε τραγούδια, να βελτιωνόμαστε στα live, να βγάλουμε επιτέλους το δίσκο μας, να βρούμε τον ήχο μας, τέτοια πράγματα.
Ποιοι είναι οι βραχυπρόθεσμοι και οι μακροπρόθεσμοι στόχοι σας ως σχήμα; Τι να περιμένουμε από τους Friend of Gods στο μέλλον; Μαθαίνω πως έχετε ένα full length album στα σκαριά… Πείτε μου περισσότερα για αυτό.
Το album είναι μια μεγάλη ιστορία από την οποία έχουμε πάρει πολλά μαθήματα για το μέλλον. Ξέρουμε πως έχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ αλλά είναι το πρώτο μας και θέλαμε να είμαστε σίγουροι πως έχουμε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Και πλέον είμαστε πολύ κοντά και ξέρουμε πως θα βγει μέσα στο 2015 και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι γι’ αυτό. Λέγεται “Mad Music For The Apes” γιατί έχουμε για λογότυπο έναν πίθηκο και είχαμε πάρα πολλά νεύρα όταν ηχογραφούσαμε. Όλη μας η ενέργεια αυτή την περίοδο είναι εκεί. Από εκεί και πέρα υπάρχει ήδη υλικό έτοιμο για ένα EP, που θέλουμε να ακολουθήσει αρκετά σύντομα μετά την κυκλοφορία του “Mad Music For The Apes”. Και ψαχνόμαστε συνεχώς για live. Και έξω και επαρχεία και ως support σε κάποιο ξένο συγκρότημα. Βέβαια κατά 99% τρώμε πόρτα, χαχαχαχα. Ειδικά για support ή επαρχία. Έχουμε όμως τρομερή υπομονή και επιμονή.
Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, είναι τελικά το εξωτερικό μονόδρομος για μια μπάντα που έχει επιλέξει το μουσικό ύφος των Friend of Gods;
Κατά κάποιο τρόπο είναι, ναι. Αν και αυτό το είδος μουσικής είναι δύσκολο και έξω. Όλοι εμείς που παίζουμε αυτό που λέμε “ακραίο ήχο” πρέπει να το γνωρίζουμε αυτό. Αλλά αφού πλέον στις μέρες μας μπορείς, γιατί να μην το κάνεις; Μπορείς να προωθήσεις τη μουσική σου προς τα έξω αλλά θέλει κι εκεί ακόμα περισσότερες θυσίες. Είναι άλλο πράγμα να συζητάς για το να παίζεις έξω, και άλλο πράγμα να το όργανώνεις όντως και να παίρνεις τους δρόμους, ειδικά όταν κατά 99% κανείς δε σου εγγυάται πως θα βγει και τίποτα από αυτό. Από την άλλη αν θες να πετύχεις κάτι “μεγάλο”, θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να κάνεις και “μεγάλες” θυσίες…
Μέσα στη περιγραφή που έχετε γράψει στο facebook page σας παρατήρησα τη φράση “Live all the time”. Σε ένα μουσικό ύφος σαν το δικό σας που οι απαιτήσεις της άρτιας ζωντανής αναπαραγωγής του υλικού είναι πολλές, θεωρείτε πως οι πυκνές ζωντανές εμφανίσεις είναι το κλειδί για το μουσικό δέσιμο; Ως μπάντα προτιμάτε τη στουντιακή ή τη ζωντανή εμπειρία;
Εμείς ναι, θεωρούμε τα live πολύ σημαντικό κλειδί στο δέσιμο μιας μπάντας. Και το βλέπουμε και λίγο παλαιομοδήτικα αν θες. Οι μπάντες με τις οποίες μεγαλώσαμε και αγαπήσαμε, ακόμα και οι εγχώριες, είναι μπάντες με πολλά live και πολλά χιλιόμετρα στο παλμαρέ τους. Στο live δίνεις εξετάσεις. Εγώ έχω αγαπήσει μπάντες που δεν ήξερα, επειδή τους είδα σε live και έχω μισήσει μπάντες που αγαπούσα επειδή τους είδα live, όπως τους Tool ας πούμε. Ένα θέμα με το οποίο μονίμως διαφωνούμε με τον μπασίστα μας, χαχαχα. Και ναι, ως μπάντα προτιμάμε τη ζωντανή εμπειρία γιατί πιστεύουμε πως μας ταιριάζει περισσότερο από το να μας ακούει κάποιος στο σπίτι του. Δεν είμαι τόσο σίγουρος βέβαια αν κάνουμε “άρτια αναπαραγωγή του υλικού”, αλλά το παλεύουμε με λύσσα.
Μένω στις ζωντανές εμφανίσεις και θέλω να μου πείτε δυο λόγια για την ακριβώς επόμενη που έχετε στο πρόγραμμά σας, τη συμμετοχή σας στο Metal Guesthouse vol. 2 της Trailblazer Records. Ποια τα συναισθήματά σας για αυτή τη βραδιά και τι μας ετοιμάζετε;
Είμαστε πολύ περήφανοι που μας διαλέξανε πρώτα απ’ όλα. Η Trailblazer Records είναι μια εταιρεία που στηρίζει τη σκηνή όσο μπορεί και το Metal Guesthouse ακολουθεί τα χνάρια άλλων πετυχημένων θεσμών της εταιρείας όπως το Defcon και το Unplugged Experience. Επίσης θα μοιραστούμε τη σκηνή με The Darkstar, Furor και Trendy HooliGuns, αλλά και τους πολύ καλούς μας φίλους και μουσικούς Blame Kandinsky. Εμείς όπως πάντα θα κάνουμε ότι καλύτερο να ξεκινήσει το πάρτυ με μπόλικο θόρυβο, ενέργεια και χάος. Θα ιδρώσουμε τη φανέλα και ο ντράμερ μας θα παίξει, όπως πάντα, με το βρακί του, για όποιον ενδιαφέρεται.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τις απαντήσεις σας. Καλή επιτυχία στο live της Παρασκευής και… καλή ψήφο.
Εμείς ευχαριστούμε και σας περιμένουμε την Παρασκευή στο Αn Club, όπου είμαστε σίγουροι πως θα περάσετε καλά και θα ανταμοιφθείτε από τις μπάντες που συμμετέχουν στο Metal Guesthouse. Γιατί στις εκλογές μάλλον μια από τα ίδια θα’ χουμε, όποιος κι αν βγει. Άρα καλύτερα ελάτε στο An.