Το Σάββατο που μας πέρασε ήταν η μέρα των Mantar, το live που περίμενα με ανυπομονησία από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε. Έτσι λοιπόν τσίμπησα τον ηλεκτρικό, κατέβηκα Mοναστηράκι και άρχισα να ανηφορίζω πρός το Six D.O.G.S. Αφού άραξα λίγη ώρα απ’έξω, μίλησα με φίλους και ήπια τα απαραίτητα μπυράκια πρίν από κάθε live πλησίασα πρός την είσοδο.
Ανταπόκριση: Γιώργος Τζώρτζης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Την βραδιά άνοιξαν οι Hearth, μια καινούργια μπάντα με ήχο που έχει σαν βάση το παραδοσιακό doom αλλά και με κάποια sludge περάσματα. Καλοπαιγμένα dropped-down riffs και εξαιρετικά τύμπανα δημιούργησαν ακριβώς την ατμόσφαιρα που αυτή η βραδιά χρειαζόταν στο ξεκίνημα της. Πιστεύω πως οι Hearth αν συνεχίσουν έτσι σύντομα θα μας εκπλήξουν με τις μουσικές που θα βγάλουν. Το μείον ήταν ότι κατά τη διάρκεια του set τους έλαχιστος κόσμος είχε προσέλθει ώστε να μπορέσει να τους παρακολουθήσει και εδώ θα ήθελα να πω ότι κάποτε θα πρέπει να σταματήσει η νοοτροπία του στυλ “στο live πάω την ώρα πού θα βγεί ο headliner και απαξιώ για τα support groups”. Στηρίξτε την σκηνή!
Aμέσως μετά ήταν η σειρά των Korsikov. Riff-άτο stoner με στοιχεία sludge και δυνατές κιθάρες που πυροβολούσαν κυριολεκτικά. Στο δεύτερο κομμάτι που έπαιξαν φώναξαν τον Σταύρο απο τους Sadhus να πάρει το μικρόφωνο και να συμμετάσχει, όπου με τα σκισμένα φωνητικά του (τα οποία βέβαια ο ηχολήπτης έπρεπε να τα ‘χει ένα “τσικ” πιο πάνω) έκανε τα πρώτα κεφάλια να αρχίσουν να ανεβοκατεβαίνουν. Τα συγχαρίκια μου λοιπόν στους Korsikov – αναμένουμε την ενδιαφέρουσα συνέχεια τους καθώς και κάποιο album release.
Γύρω στις 11 ήταν η ώρα των Mantar! Δυνατό ξεκίνημα με όλη τη σημασία της λέξης “ΞΥΛΟ”! Ένας κιθαρίστας-τραγουδιστής με τόσο έντονη σκηνική παρουσία που σε έκανε να λές “τώρα θα καρφώσει την κιθάρα στους ενισχυτές” και ένας drummer ο οποίος βάραγε αλύπητα δείχνοντας μας καθαρά τις punk καταβολές του. Για να πω την αλήθεια βέβαια, σε σημεία θα τον ήθελα λίγο πιο τεχνικό και όχι τόσο… ξυλοκόπο, ωστόσο όμως δεν αλλοιωνόταν το τελικό αποτέλεσμα. Ο ήχος τους πραγματικά ήταν ογκώδης σε σημείο που άμα κάποιος σε έβαζε με δεμένα μάτια στο live θα νόμιζες ότι μπροστά σου τα σπάει μια τετραμελής μπάντα. Σε αυτό βοήθησαν πολύ και τα περίπου 15 πετάλια που υπήρχαν στη διάθεση του κιθαρίστα αλλά και τα split με τις κεφαλές. Οι Mantar μας σφυροκόπησαν από τις πρώτες στιγμές που ανέβηκαν στην σκηνή με το “Spit” μέχρι και τις τελευταίες με το “White nights”, αποδεικνύοντας το “raw display of power” που είχαν πεί για να περιγράψουν τον ήχο τους, στην πρόσφατη συνέντευξη τους. Ένα πολύ δυνατό live λοιπόν που σε φάσεις μπορώ να πώ ότι μου θύμησε την δύναμη των Entombed. Η μπάντα τα έδωσε κυριολεκτικά όλα. Κρίμα που δεν υπήρξε μεγάλη προσέλευση κοινού, αν και αυτό δεν ήταν κάτι που τους πτόησε. Αντιθέτως, μας είπαν ότι από τον Απρίλη μέχρι και σήμερα που παίζουν live, πρώτη φορά εμφανίστηκαν σε τόσο πολύ κόσμο. Respect!