Η Smoke the Fuzz gigs αυτή τη φορά έσπασε και πάλι τα δυναμικά και μουσικά όρια του Κυττάρου με τους ασυναγώνιστους Yob αλλά και τους οξείς Pallbearer κατά την διάρκεια του Ευρωπαϊκού τους tour. Με δύο δίσκους, οι οποίοι κυριολεκτικά άφησαν πάμπολλες ελπίδες στο κοινό τους και οι δύο μπάντες του εξωτερικού είχαν ήδη ανάψει τα αίματα χωρίς καν να ξεκινήσουν να παίζουν…Εκείνη η Παρασκευή νομίζω πως θα μείνει χαραγμένη σε πολλά μυαλά και αυτιά, καθώς όλο το line up της βραδιάς ήταν καταιγιστικά ακμαίο.
Ανταπόκριση: Silvia Eos / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χατζηαγγέλου (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Μπαίνοντας χωρίς βέβαια να κοιτάξω ιδιαίτερα καλά το merch. είδα αρκετά πράγματα με το βινύλιο των Yob να απαυγάζει φως λαμπερό και βινυλιακό – αναπόφευκτη παραίσθηση για κάθε “άρρωστο” με τα βινύλια – κάτι που μου έκανε αρκετά καλή εντύπωση, διότι το tour τους ήταν προς το τέλος του και υπέθεσα πως δεν θα είχαν και πολλά.
Αμέσως και χωρίς πολλά πολλά οι δικοί μας Automaton ξεκίνησαν να καταλαμβάνουν με την παρουσία τους την σκηνή και να “ζεσταίνουν” με τους δικούς τους ρυθμούς το κοινό. Κανένας όμως δεν μπορούσε να μας προϊδεάσει για το τι έπεται…Οι Automaton ξεκινώντας με ηχητικούς στυλοβάτες πολύ κλασικά μοτίβα για το είδος που κινούνται, ειδικά τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να κάνουν πολύ σοβαρότερα βήματα στην καριέρα τους και εκείνη την βραδιά μάλιστα παρ’ όλο που ναί μεν υπήρξαν αυξομειώσεις ενθουσιασμού στα μακρόσυρτα distortion-ισμένα στο έπακρο κομμάτια τους κυριάρχησε μια αρκετά καλή διάθεση στο κοινό – μαζί με την ηχητική δόνηση του μπάσου που είχε μείνει στα αυτιά μου -.
Σαν σε κλίμακα με ανιούσα κίνηση σε ένα ήδη φιλικό και “ζεστό” μουσικό κλίμα οι Pallbearer με το που ανέβηκαν στην σκηνή και μολονότι ο εξοπλισμός τους -ειδικά η κιθάρα- ήταν ολίγον τί παράξενος για το είδος τους με ένα κούρδισμα “λίγο πιο κάτω” ανέβηκαν χιλιάδες σκαλιά πιο πάνω και έκαναν όλο το κοινό εκείνης της ημέρας να γυρίσει προς την σκηνή και να αφοσιωθεί στους Pallbearer. (Επιπλέον και μεταξύ σοβαρού και αστείου δίνω extra πόντους στον κιθαρίστα για την μπλούζα SeaHag.) Ακολούθως -είμαι σίγουρη – όπως και στο υπόλοιπο κοινό αρκετή ευχαρίστηση προσέφερε το γεγονός, ότι έπαιξαν εξαιρετικά καλά και κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο, ο οποίος κοινώς “σπέρνει μουσικές θύελλες”. Χωρίς απαραίτητα υπάρχει πρόβλημα κάπου και παρ’ όλες τις πολύ πολύ γενικές παραπάνω δυναμικές στον ήχο τους έδειξαν στο ελληνικό κοινό τι πάει να πει Pallbearer!
Τουναντίον οι Yob δεν χώλαιναν πουθενά… Από την πρώτη στιγμή μέχρι το τέλος… Επί δύο ολόκληρες ώρες δεν άφησαν το μυαλό κανενός από το κοινό σε ησυχία, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του δεύτερου επί σκηνής κομματιού τους το αίμα τους… Έβραζε εκεί πάνω και με απίστευτο πάθος και όρεξη απέδειξαν τι σημαίνει να είσαι μουσικός και να λατρεύεις αυτό που κάνεις. Αντάμειψαν το κοινό τους και με το παραπάνω βάζοντας τους σε μια Yob-ική δίνη μουσικής, που κανένας από εμάς δεν θα ήθελε να βγει μέχρι να ξημερώσει!
Η περιγραφή, που θα μπορούσε να δώσει κάποιος είναι λίγη μπροστά σε αυτό που μας προσέφεραν οι Yob εκείνο το βράδυ. “Quantum Mystic”, “Burning The Altar” και άλλα πολλά ήχησαν σαν ύμνοι εκείνο το βράδυ, αλάνθαστα προκαλώντας φρενίτιδα στο κοινό τους. Το 2014 υπήρξε μια εξαιρετική χρονιά με πραγματικά πολλά αξιόλογα lives, το συγκεκριμένο όμως δεν ήταν απλά αξιόλογο… Γι’αυτούς που ξέρουν, γι’αυτούς που το ένιωσαν πραγματικά ήταν εμπειρία ζωής. Το setlist των Yob ήταν: Ball Of Molten Lead, In Our Blood, Nothing To Win, The Lie that Is Sin, Marrow, Adrift In The Ocean, Burning The Altar. Encore: Quantum Mystic