Λίγες ημέρες πριν από την εμφάνισή των The Machine στο Six D.O.G.S, (Παρασκευή 26/09), ο David Eering (κιθάρα/φωνή) απαντάει στις ερωτήσεις του Χρήστου Κατσίμπα για λογαριασμό του Rockin’Athens.gr!
Καλώς ορίσατε στο RockinAthens.gr! Είμαι πολύ χαρούμενος για την ευκαιρία να έχουμε αυτή τη μικρή συζήτηση!
Ευχαρίστησή μας να μας έχεις! Ή μόνο έμενα. Ανυπομονώ για τις ερωτήσεις.
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με ένα ‘μάθημα ιστορίας’, αν μπορούμε να το πούμε αυτό, σχετικά με την ιστορία των The Machine! Ποίο ήταν το κίνητρο ώστε να σχηματίσετε το συγκρότημα;
Το 2005, οι τρεις μας παίξαμε ένα σόου το οποίο περιείχε μόνο διασκευές. Το πρώτο μου live show από κάθε άποψη. Μετά από αυτό ο Davy (ντραμς) και εγώ, ξεκινήσαμε το συγκρότημα, από τη στιγμή που υπήρχε τόσο μαγική χημεία μεταξύ των δυο μας. Πιθανός, επειδή, βαθειά μέσα του είναι κιθαρίστας. Και εγώ βαθιά μέσα μου είμαι ένας ντράμερ (γέλια). Τέλος πάντων, κοιταχτήκαμε και αμέσως καταλάβαμε ο ένας τις μουσικές επιρροές του άλλου χωρίς να πούμε κουβέντα. Εξαιρώντας το ότι είχαμε κοινή μουσική παιδεία. Ζητήσαμε από τον Hans να συμμετέχει και συνεχίσαμε το συγκρότημα όπως είχε. Αυτός αρνήθηκε, εξαιτίας των μαθημάτων του στο πανεπιστήμιο. Έτσι πήραμε άλλον μπασίστα και τραγουδιστή (ο Hans ήταν στα φωνητικά στο live με τις διασκευές). Ο τραγουδιστής που είχαμε αποδείχτηκε ενοχλητικός και έτσι τον απολύσαμε το 2006. Τότε αποφάσισα ότι θα αναλάβω το φωνητικό μέρος και συνεχίσαμε. Μετά από αυτό, αλλάξαμε το όνομά μας σε TheMachine. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαμε κάνει μόνο κάποιες τοπικές συναυλίες μόνο. Ο μπασίστας μας ήταν χωμένος στη funk, σαν άτομα αλλά και σαν μπασίστας. Ο Davy και εγώ όμως αναζητούσαμε έναν ήχο βαρύτερο και πιο αυτοσχεδιαστικό. Ο Ed, ο προαναφερθής μπασίστας, δεν ταίριαζε και έτσι το 2007 τον απολύσαμε. Ωστόσο ακόμα παραμένουμε φίλοι. Ο Hans ήρθε στη θέση του και αυτό για εμάς είναι το ξεκίνημα της μπάντας. Ευτυχώς είχε τον χρόνο να ενωθεί μαζί μας. Από εκείνη τη στιγμή, δυο χρόνια αργότερα το αρχικό σχέδιο (και το συγκρότημα), επιτέλους πραγματοποιήθηκε. Έτσι το μόνο συγκρότημα που είχα ποτέ, οι The Machine, είναι μαζί με τα δυο άτομα που έπαιξα το πρώτο μου σόου. Αρκετά ρομαντικό έτσι; Ο Hans εντάχθηκε τον Σεπτέμβρη του 2007, τον Οκτώβρη παίξαμε με τους Colour Haze και τον Νοέμβρη του ίδιου έτους κυκλοφορήσαμε τον πρώτο μας δίσκο. Ωραίες εποχές!
Δώσε μου ένα χαρακτηρισμό της μουσικής που δημιουργούν οι The Machine. Stoner rock, psychedelic rock ή κάτι από το διάστημα;
Rock. Όλες αυτές οι ονομασίες είναι πολύ αστείες. Φυσικά ακούγονται όμορφα και μπορούμε να πούμε ότι ταιριάζουμε στο stoner rock ‘κουτί’. Μάγκα μου κουρδίζουμε στη C, με μπόλικο fuzz και βαριά riffs. Αλλά εκτός από αυτό, κάνουμε jam-αρίσματα στα οποία μπoρώ να προσφέρω ελάχιστα από το μεγαλείο του Hendrix, έχουμε θορυβώδη , περιστασιακό mellotron στις ηχογραφήσεις μας, ψυχεδελικά σημεία, punk, ακόμα και metal μέρη, σημεία με drone ήχους, μια μικρή τζούρα από prog εδώ και εκεί, ακόμα jazz και blues, έτσι δεν είμαστε μια τυπική stoner μπάντα, θα έλεγα. Είναι αυτό όμως που ήθελα να κάνω. Εξαρτάται από εσάς, έτσι; (γέλια)
Ποιες οι καλύτερες και ποιες οι χειρότερες στιγμές στην ιστορία του συγκροτήματος;
Δεν γνωρίζω φίλε. Η πρώτη μας εμφάνιση στο Roadburn το 2010 ήταν μεγάλη τιμή, το να υπογράψουμε στην Electrocrasch ήταν μεγάλο πράγμα για εμάς τότε στις αρχές. Νομίζω ότι κακές στιγμές δεν είχαμε. Οι προσωπικές μου χειρότερες στιγμές έχουν να κάνουν με μίζερα θέματα ενοικίασης backline (γέλια). Αλλά δεν ενδιαφέρουν κανέναν.
Στις 26 Σεπτεμβρίου θα έχουμε την ευχαρίστηση να σας απολαύσουμε για πρώτη φορά στην Ελλαδα. Οι σκέψεις σχετικά με την πρώτη σας εμφάνιση εδώ;
Yeah! Φέρτε γύρο! Έχοντας βρεθεί στην Ελλάδα για λίγο, γνωρίζω λίγα πράγματα για την χώρα και την κουλτούρα της. Αλλά από αυτά που έχουμε ακούσει, φαίνεται ότι αγαπάτε την heavy μουσική πολύ. Ανυπομονούμε να βρεθούμε στο club με πολύ παθιασμένο κοινό!
Μπορείς να μας περιγράψεις μια ζωντανή εμφάνιση των The Machine; Τι να περιμένουμε;
Θα είναι μια θορυβώδης κατάσταση! Πάντα δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, αυτός είναι ο μόνος τρόπος που το κάνουμε. Μην μας περιμένετε στη σκηνή με τα φανταχτερά μας ρούχα τα οποία φέρνουμε ειδικά για τα σόου μας. Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Είμαστε τρεις κανονικοί τύποι που αγαπούν το rock και ελπίζουμε να συναντήσουμε ένα κοινό το οποίο θα μπορεί να συγχρονιστεί στην ίδια συχνότητα με εμάς. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί: η ενέργεια μας δίνει στο κοινό την απαραίτητη ενέργεια, η ενέργεια έρχεται πίσω σε εμάς, η οποία πάει πίσω στο κοινό, η οποία επιστρέφει κλπ.
Έχουν περάσει δυο χρόνια από το ‘Calmer Than You Are’, την τελευταία σας κυκλοφορία. Να περιμένουμε νέο δίσκο σύντομα;
Λοιπόν, κυκλοφορήσαμε ένα split μαζί με τους Sungrazer εν τω μεταξύ, το οποίο περιέχει τρία τραγούδια από εμάς και τρία από αυτούς. Ο καινούργιος δίσκος έχει σχεδόν ηχογραφηθεί, έχετε τον νου σας στις online σελίδες μας ώστε να ενημερωθείτε σχετικά με την κυκλοφορία. Θα έρθει σύντομα και θα τσακίσει κώλους.
Όταν σχηματίζατε το συγκρότημα, πιστεύατε ότι θα φτάνατε μέχρι εδώ;
Με τίποτα φίλε, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μας, καθόλου. Απλά θέλαμε να περνάμε καλά και να παίζουμε δυνατά το rock που αγαπάμε. Αυτό δεν άλλαξε και ποτέ δεν θα αλλάξει. Είναι το γεγονός που μας έφτασε ως εδώ και αυτό είναι πολύ καλό. Κυκλοφορούμε δίσκους, παίζουμε ζωντανά σε όλη την Ευρώπη και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια. Δεν έχουμε επιχειρηματικό πλάνο για το συγκρότημα, απλά κάνουμε αυτό που θέλουμε και όλα τα υπόλοιπα είναι απλά ένα μεγάλο δώρο!
Ονομάστε μας πέντε συγκροτήματα ή δίσκους τα οποία έχουν συμβάλλει στον ήχο των The Machine. Υπάρχουν άλλα συγκροτήματα που να ηχούν παρόμοια με εσάς;
(Γέλια). Αυτό είναι αρκετά δύσκολο, θα κάνω ότι είναι το καλύτερο δυνατό. Επίσης είμαι αρκετά σίγουρος ότι ο καθένας από εμάς θα σου έδινε πέντε διαφορετικά ονόματα. Εξάλλου ο ήχος έχει αλλάξει από το 2007 και είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό. Εννοώ, ότι στην αρχή μοιάζαμε με τους Colour Haze, οι οποίοι ούτως ή άλλως επηρέασαν τον ήχο του συγκροτήματος. Αυτή η επιρροή έχει εξαφανιστεί εντελώς, γίναμε περισσότερο επιθετικοί με τα χρόνια, χωρίς όμως να χάνουμε την αίσθηση της λεπτότητας και τις ψυχεδελικές δυναμικές. Τα τελευταία χρόνια, μιλώντας για τον εαυτό μου, ο τρόπος με τον οποίο επηρεάζομαι έχει αλλάξει, κάτι το οποίο είναι καλό. Δεν είναι πλέον θέμα ‘ πρέπει να κάνουμε αυτό, γιατί η τάδε μπάντα ακούγεται με αυτόν τον τρόπο και αυτό είναι ώραίο’, κάτι το οποίο κάνουν αρκετές νέες μπάντες που μόλις ξεκινάνε. Είναι η στάση, ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα και παίρνεις αποφάσεις που σε επηρεάζουν! Εννοώ, ότι είμαι τεράστιος φαν της ηλεκτρικής περιόδου του Miles Davis ( ’68-’76), δεν ακούς τρομπέτα στη μουσική μας , αλλά την βρίσκω να είναι μια τεράστια έμπνευση. Το να πω τους Kyuss και τους πρώιμους QOTSA είναι το προφανές, ο Hendrix με τους Band Of Gypsies είναι ο μόνος λόγος που έπιασα την κιθάρα στα χέρια μου. Μου αρέσει το στυλ και η επιθετικότητα της περιόδου που υπ;hρχε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με αρχές του ’80, στο hardcore και στο αμερικάνικο πανκ, σκέψου τους Black Flag/Bad Brains/Circle Jerks/ Minor Threat. Εννοώ να βάζεις καρδιά και ψυχή. Ειδικά εγώ και ο Hans είμαστε τεράστιοι οπαδοί των Pink Floyd. Αλλά όλοι μας ακούμε τόσα διαφορετικά είδη μουσικής, μπορώ να συνεχίσω να γράφω για αυτό…
Eυχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Τα τελευταία είναι δικά σου!
Ευχαριστούμε φίλε!
——————————————————————————————————————————————————————————–
ENGLISH VERSION
Welcome to RockinAthens.gr! I’m very glad for the opportunity for this little conversation!
Thanks for having us! Or me. I’m looking forward to your questions.
I would like to start with a ‘history lesson’, if we can say that, about the history of The Machine! What was the motivation to form the band?
In 2005, the three of us played a small show that only had cover songs. My first live show ever by the way. After that, Davy (drums) and I started a band since we have such a magical chemistry between the two of us. Probably because, deep down, he’s a guitarist. And deep down, I’m a drummer haha. Anyway, we connect and understand the other´s next musical move without saying a word. Besides that we had lots of similarities in our musical education at home. We asked Hans to join and continue this band as a steady one. He declined because of his challenges at university. So we got another bass player and a singer (Hans handled the vocals in the cover set, I never sung a word in my life and didn’t even consider doing this at the time). The singer turned out to be annoying and to cheesy, so we fired him in 2006. I decided that I would pick up the singing part out of nothing and we just went for it. After that, we changed our name to The Machine. We only had some occasional local gigs at the time. Our bass player was a funky motherfucker! As a person and as a bass player. All kidding aside, Davy and I wanted a heavier, more jammy sound. Ed, the aforementioned bass player, just didn’t fit in so we fired him in 2007 as well. We’re still friends though. Hans came in his place in shortly after and this is THE start of the band to us. Luckily he had the time to join us. By this time, two years later, the original plan (and band) eventually came together. So the only band I’ve ever had, The Machine, is with the two guys I played my first show with. Quite romantic huh? Hans joined in September 2007, we supported Colour Haze in October 2007 (Hans’ second show) and we recorded the first album in November 2007. Cool times!
Give us a definition about the music that The Machine create, stoner rock, psychedelic rock or something from outer space?
Rock. That’s it man. I mean, all those adjectives are super funny. Of course, sound wise, we fit into the stoner rock box. Tuned to C, lots of fuzz, heavy riffs dude. But besides that, we do jammy instrumentals in which I try to offer just a little bit of the greatness of Hendrix, we have noisy feedback parts, the occasional mellotron on our recordings, psychedelic parts, punk or even metal parts, drone parts, there’s a hint of prog here and there, maybe some jazz and blues, whatever. So not your typical stoner rock band I’d say. That’s what I like to make of it though. It’s up to you isn’t it? Haha.
What are the best and the worst moments in the history of the band?
Oh I don’t know man. Our first time at Roadburn was a huge honour (2010), getting signed to Elektrohasch was a big thing for us as well back then. We never had very bad moments I guess. My personal worst moments mostly consist of crappy rental backlines hahaha. But who cares right.
On September 26, we will have the pleasure to see you for first time in Greece. Your thoughts about your first visit here?
Yeah! Bring on the gyros! I’ve actually been to Greece before, so I already got to know a bit of the country and its culture. But from what we’ve heard, you guys seem to love the heavy music a lot. We’re looking forward to packed clubs with a very energetic audience!
Can you describe us a live show of The Machine? What to expect?
It’s going to be a kind of loud situation! We always give our best, that’s the only way we can do this. Don’t expect us on stage in our fancy clothes which we bought especially for our live shows. Or something like that. We’re three normal guys that love to rock and are hoping for an audience that’s able to tune in to the same frequency. It’s the best when that happens: our energy gives the audience energy, that energy gets back to us, which goes to the audience, which comes back, etc. etc..
It’s been nearly 2 years from ‘Calmer Than You Are’, your latest release. Can we expect a new album soon?
Well, we released a split album with Sungrazer in between, which has 3 songs of us and 3 songs of them. That’s basically the latest release. A new album has already been recorded, keep checking our online pages to be kept updated about the release. It will come soon and it kicks ass.
When you formed the band, did you believe that you would reach that far?
No not at all man, we didn’t have this as a goal either. We just wanted to have fun and play the loud rock we love. That never changed and it never will change. The fact that it has brought us to where we are is just super cool. We’re regularly releasing records, playing all over Europe and laughing our asses off. We don’t have a business plan with the band: we just do what we do and everything else is a big fat bonus.
Please name 5 bands or albums which have contributed to the sound of The Machine! Are there any other bands that sound similar to you?
Haha well that’s a tough one. I don’t it’s possible either. I’m also pretty sure that the three of us will give you five different names. Besides that, our sound changed since 2007 and I’m very happy with that. I mean, in the beginning we were looking up to for instance Colour Haze which influenced the overall sound of the band as well. That influence is completely gone. I think we became more aggressive over the years, but without losing our feel for subtlety and psychedelic dynamics. The last couple of years, speaking about myself; the way I get influenced changed, which is good. It’s no longer a matter of ‘MAN WE NEED TO DO THIS, CAUSE BAND X SOUNDS LIKE THIS AND THAT IS COOL’, which a lot of young bands that just start have. It’s the attitude, way of looking at things and arrangement choices that are way more influential. I mean, I’m a huge fan of the electrical period of Miles Davis (let’s say ‘68-‘76). You don’t hear a trumpet in our music, but I find it to be hugely inspirational. Sound wise, Kyuss and very early QOTSA seem like the obvious names to drop. Hendrix (Band of Gypsys) is the one and only reason I picked up a guitar. I like the attitude and aggression of late 70s/early 80s hardcorde US punk, think Black Flag/Bad Brains/Circle Jerks/Minor Threat. Talking about putting in heart and soul. Especially me and Hans are big Pink Floyd fans. But we all listen to so lots of diverse music, I can keep on writing about this…
That’s all from me, thank you very much for this interview. The last words belong to you!
You´re welcome man!