Δισκογραφική επιστροφή για τους Νότιοαφρικανούς Seether . 3 χρόνια μετά από την κυκλοφορία του πολύ καλού δίσκου “Holding Onto Strings Better Left to Fray” η μπάντα συνεργάστηκε πάλι με τον παραγωγό Brendan O’Brien (STP, Pearl Jam, The Offspring) και κυκλοφόρησε μέσα στο «περίεργο» καλοκαίρι του 2014 το νέο τους άλμπουμ με τίτλο “Isolate and Medicate”
Με το πρώτο άκουσμα καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ένα άλμπουμ με 2-3 hitακια και τα υπόλοιπα κομμάτια απλά συμπληρώνουν σαν fillers τον δίσκο.To post-grunge feeling υπάρχει σε όλο το άλμπουμ, με διαφορά όμως ότι πλέον έχουν γεμίσει τον ήχο τους αρκετά και σε σημεία ξεφεύγουν από τα κλισέ στερεότυπα βάζοντας διαφορετικούς ήχους και εμπλουτίζοντας την μουσική τους. Πρώτο κομμάτι του δίσκου το δυνατό “See You at the Bottom” με το χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας και με τα κλασσικά γρέζια στην φωνή του Shaun Morgan. Συνέχεια με το “Same Damn Life” μία έκπληξη ηχητικά καθότι ο ήχος είναι πολύ «πλούσιος» σε εφέ και επίσης είναι από τις λίγες φορές του ο Shaun Morgan παίζει με τις γραμμές της φωνής βάζοντας έξυπνες «ψεύτικες» αλλά και γρέζια. Τρίτο κομμάτι το “Words As Weapons” που αποτελεί και το πρώτο single του δίσκου, ένα καλό radio-friendly κομμάτι. Τα επόμενα τρία κομμάτια του άλμπουμ έχουν ένα κοινό μεταξύ τους: και στα τρία βρίσκετε το κλασσικό seether-feel. Το “My Disaster” έχει το γκάζι , στο “Crash” κρύβονται τα συναισθήματα και το ωραίο μπαλάντα-vibe και το “Suffer It All” είναι η επιστροφή της μπάντας στο Disclaimer μιας και είναι ένα χαρακτηριστικό κομμάτι Seether.
Επόμενο κομμάτι το “Watch me Drown” με αρκετά γεμάτα κοφτά riffs, συνέχεια με το “Nobody Praying For Me” ένα κομμάτι που έχει αρκετά έξυπνους στίχους και πολύ δουλεμένη μουσική, πριν το τέλος έχουμε το “Keep The Dogs At Bay” με ένα catchy main riff αλλά και ρεφραίν και κλείσιμο του άλμπουμ με τo Save Today που ξεκινά με ένα ωραίο ακουστικό intro που στην συνέχεια ηλεκτρίζει και ολοκληρώνει τον δίσκο με τον κατάλληλο τρόπο.
To sum up, πρόκειται για ένα καλό post-grunge άλμπουμ,που όλα τα κομμάτια έχουν το δικός τους χαρακτηριστικό. Τα πολλά fillers λείπουν και αυτό κάνει το άλμπουμ να κρύβει κάτι διαφορετικό σε κάθε ακρόαση. Σίγουρα οι φανς της μπάντας θα μείνουν ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα και επίσης με αυτό το άλμπουμ το συγκρότημα θα κερδίσει και νέους φίλους .Ένα καλό αποτέλεσμα που στις live εμφανίσεις τους θα ακούγετε δυναμικά.
[stextbox id=”black”] Συνοψίζοντας…!
The Good: Συνολικά ένα πολύ καλό album, χωρίς πολλά fillers. Η μπάντα γέμισε τον ήχο της και ρίσκαρε βάζοντας ήχους και εφέ που δεν είχαμε συνηθίσει.
The Bad: Κάποιες επαναλήψεις σε στίχους και ίδια τελειώματα σε σημεία που ίσως να μην χρειαζόντουσαν. Επίσης αν υπήρχε έστω ένα hit song στο album, το “Isolate and Medicate” θα απογειωνόταν.
Βαθμολογία: 4/5 [/stextbox]