Πόσα κλισέ χωράνε σε ένα live report; Πόσες γραφικές ατάκες μπορείς να αποφύγεις μιλώντας για μια μπάντα σαν τους Clutch; Το κουαρτέτο από το Maryland, στην τέταρτη -και σίγουρα όχι τελευταία- επίσκεψη τους στην χώρα μας, απέδειξαν για ακόμη μια φορά πως είναι μία από τις πιο γνήσιες live μπάντες που κυκλοφορούν εκεί έξω…
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Το ‘’Ιερά Οδός’’, όπου μεταφέρθηκε εγκαίρως από τους διοργανωτές η συναυλία (αν και να μην το γνώριζες, βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το Entertainment stage όπου είχαν εμφανιστεί πέρυσι), ήταν από νωρίς σχεδόν γεμάτο με κόσμο κάθε ηλικίας, πράγμα που αποδεικνύει πως χρόνο με τον χρόνο το ελληνικό fanbase της μπάντας μεγαλώνει. Αν και η ζέστη ήταν οριακά ελεγχόμενη, υπήρχαν αρκετά σημεία στον χώρο με μια σχετική ‘’άπλα’’, όπου μπορούσες να παρακολουθήσεις άνετα και να πάρεις τις σχετικές ανάσες.
Οι Black Hat Bones και οι Big Nose Attack κλήθηκαν να ζεστάνουν τ’ αυτιά μας την εξαιρετική αυτή βραδιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, καθώς και οι δύο μπάντες στάθηκαν άξιες των προσδοκιών μας. Το δυνατό βρώμικο rock and roll των πρώτων, και η retro blues/rock αισθητική των δεύτερων, ήταν ότι πρέπει για να πιούμε τις πρώτες μας μπυρίτσες. Ανερχόμενες και πολλά υποσχόμενες μπάντες και οι δύο, ακομπλεξάριστες μπροστά στο πλήθος του κόσμου που συνεχώς γέμιζε το μαγαζί, και με μια τρομερά cool σκηνική παρουσία. Πολύ καλή και φρέσκια η επιλογή των support group.
Γύρω στις 10:30 και υπό τους ήχους του Chuck Brown, οι Clutch έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στην τελευταία περσινή κυκλοφορία τους (που τους έφερε λίγο πιο κοντά στον ήχο του αγαπημένου “Blast Tyrant”) ανεβαίνουν στην σκηνή με το ομώνυμο και ξεσηκωτικό “Earth Rocker” με όλο τον κόσμο να ακολουθεί έναν όπως πάντα ορεξάτο Neil Fallon. Τα πρώτα riffs του ‘’The Mob goes Wild’’ έβαλαν το νερό στο αυλάκι για μία ακόμη φορά και ο ‘’όχλος’’ ήταν δύσκολο να αντισταθεί στο πρόσταγμα. Τα mosh pitts και τα crowd surfings είχαν την τιμητική τους, όπως αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις. Ακολούθησαν μεταξύ άλλων τα ‘’DC Sound Attack’’,’’Crucial Velocity’’, ‘’Soapmakers’’, ‘’Burning Beard’’ ώσπου ήρθε το βραδυφλεγές ‘’The Regulator’’για να συντονίσει την κατάσταση της οποίας τον έλεγχο δεν φάνηκε να χάνει στιγμή η μπάντα.
Μετά από μία ώρα και κάτι μιας εξαιρετικής και απόλυτα διασκεδαστικής βραδιάς οι Clutch μας χαιρέτησαν και αποσύρθηκαν από την σκηνή. Φυσικά όμως, τίποτα δεν είχε τελειώσει ακόμη και μετά από λίγα λεπτά η μπάντα γύρισε για το καθιερωμένο encore. Ο κύριος Neil μας ενημέρωσε πως μετά το τέλος της περιοδείας τους, σειρά έχει η ηχογράφηση ενός νέου album και για του λόγου το αληθές, μας παρουσίασαν ένα νέο κομμάτι μέσα από αυτό. Συνέχεια με το “Cypress Grove” και φυσικά με τα “Electric Worry/One Eye Dollar” τα οποία ήταν και τα τελευταία κομμάτια του set τους το οποίο σε γενικές γραμμές ήταν όμοιο με αυτό που μας παρουσίασαν και στην προηγούμενη εμφάνιση τους στην χώρα μας.
Οι Clutch, είτε τους έμαθες από το ντεμπούτο τους το 1993, είτε την περίοδο του Blast Tyrant, ή πριν από μια βδομάδα, πάντα κινούνταν έξω από οποιαδήποτε μόδα ή εφήμερο hype. Το αν τα Delta Blues, η Americana και το stoner blues rock, έχουν εδώ κάποια χρόνια αποκτήσει περισσότερο κοινό δεν είναι κάτι το απαραίτητα κακό. Αντιθέτως, δίνει την ευκαιρία στον κόσμο να βλέπει μπάντες του είδους που αγαπάει πιο εύκολα, και αρκετές από αυτές πάνω από μία φορά. Και το να έχεις την ευκολία να βλέπεις τόσο γνήσιες μπάντες σαν τους Clutch τόσο συχνά, είναι προνόμιο. Μοναδικό παρατράγουδο (αν και μάλλον προσωπική παρατήρηση για τον χώρο και όχι για την διοργάνωση), ήταν το γεγονός πως καθ ‘όλη την διάρκεια του live, αρκετοί εξουθενωμένοι πιτσιρικάδες πηγαίνοντας στο μπαρ, ήταν αναγκασμένοι να πληρώσουν το νεράκι τους, καθώς υπήρχε μόνο εμφιαλωμένο προς πώληση. Πολλοί από αυτούς δεν είχαν χρήματα και ήταν αναγκασμένοι να πηγαίνουν στις τουαλέτες για να δροσιστούν. Λεπτομέρεια μεν, καλοκαίρι όμως και ζέστη δε.