Δυστυχώς, ο επιθετικός προσδιορισμός “χωριάτικη” δεν υπονοεί πάντα τη σαλάτα. Αν και, στο πλαίσιο της συζήτησης αυτής, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, δίπλα από το “χωριάτικη” ας βάλουμε τη λέξη νοοτροπία. Φυσικά, παρά το γεγονός ότι η συζήτηση που κάνουμε δεν έχει σχέση με το φαγητό, οι λέξεις “παπάρα” και “σαλάτα” δεν θα εκλείψουν εύκολα από την ίδια συζήτηση. Γιατί στην προσπάθεια να ικανοποιήσουν τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό μας στο rock στερέωμα κάποιοι, πετάνε – ηθελημένα ή μη – πολλές “παπάρες” και καταλήγουν κάποια πράγματα να τα κάνουν “σαλάτα”. Ο αυνανισμός στον τίτλο πού κολλάει; Σίγουρα, δεν ικανοποιεί μία πρόθεσή μας για έναν cheesy τίτλο αλλά ο αυνανισμός είναι και αυτός μία μορφή αυτοϊκανοποίησης, άσχετο αν αυτή μπορεί να είναι συλλογική για κάποιους. Κοντολογίς και προσπαθώντας να ικανοποιήσω ένα άλμα προς τον κόσμο της αλληγορίας, κάποιοι το(ν) παίζουν rock πατριώτες.
Μάθαμε, λοιπόν, ότι ένα κοριτσάκι έντεκα μόλις ετών και το συγκρότημα, στο οποίο τραγουδάει, “έβγαλε” το “Heaven And Hell” και κάμποσα ακόμη κλασικά metal κομμάτια σε διασκευές και τα κυκλοφορούν κατά καιρούς στο διαδίκτυο μέσω του YouTube. Και μπράβο τους. Ένα εκατομμύριο μπράβο στα παιδάκια που ασχολούνται με τη μουσική και σίγουρα κάτι χτυπάει θετικά όταν βλέπεις να ασχολούνται με τα συγκεκριμένα κομμάτια κιόλας.
Τυχαίνει, όμως, για κακή του τύχη το κοριτσάκι που τραγουδάει σε αυτό το συγκρότημα, για την ιστορία το όνομα είναι Motion Device, να ονομάζεται Sara Menoudakis. Έτσι, λοιπόν, το κοιμισμένο πατριωτικό αισθητήριο κάποιων ξυπνάει. Τα νοητά μούσκουλα της εθνικοφροσύνης φουσκώνουν και…πίσω και σας φάγαμε κουτόφραγκοι! Έτσι, λοιπόν, το θέμα της “είδησης” σταματάει να είναι ότι ένα κοριτσάκι 11 χρονών βγάζει με φωνή επαγγελματία κομμάτια που άλλοι θέλουν χρόνια εξάσκησης για να τα τραγουδήσουν αλλά το θέμα που πρέπει να κρατήσουμε σύμφωνα με κάποιους, είναι η καταγωγή της! Ελληνίδα – εικάζω δεύτερης ή τρίτης γενιάς – και μάλιστα με καταγωγή από τη Σπάρτη, εδώ βάζουμε και ένα this is Sparta έτσι για να γουστάρουμε ή/και γιατί γουστάρουμε να τα κάνουμε όλα σαλάτα.
Πραγματικά, εκπληκτική διαπίστωση αν σκεφτούμε πως η rock και η metal μουσική, είναι κατεξοχήν πνευματικά προϊόντα της Δύσης και της κατάργησης των συνόρων μέσα σε αυτή, όπως συντελέστηκε και συντελείται τα τελευταία 60 χρόνια. Μία, δηλαδή, μουσική χωρίς συγκεκριμένη εθνική ταυτότητα, αλλά πνευματικό τέκνο ανθρώπων που πάσχισαν να δημιουργήσουν μία μορφή τέχνης που θα ένωνε ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων.
Αφέλεια ή δηλητήριο;
Ελπίζω το πρώτο…
Υ.Γ. Μπράβο στα παιδιά