Πάντα μου άρεσαν αυτά τα ξαφνικά “Ρε έχει live σήμερα, πάμε;” “Έχω κανονίσει για μετά…” “Six D.O.G.S. Δωρεάν. Θα μοιραστούν και EP της μπάντας.” “Μέσα”. Και κάπως έτσι βρέθηκα την Πέμπτη που μας πέρασε στο Μοναστηράκι, έτοιμη να δω την παρουσίαση του καινούριου ΕΡ των Stonebringer.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Παππά / Photos: Αναστασία Παπαδάκη
Η βραδιά όπως φάνηκε μου επεφύλλασε αρκετές εκπλήξεις. Η πρώτη ήτανε η προσέλευση του κόσμου. Πραγματικά δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση, πόσο μάλλον για καθημερινή. Μπορώ να πω χωρίς επιφύλαξη ότι το Six D.O.G.S. γέμισε, ενώ στο μέρος μπροστά από τη σκηνή ήταν σχεδόν ασφυκτικά.
Odiolab
Η δεύτερη έκπληξη της βραδιάς ήτανε η μπάντα που εμφανιζόταν πριν τους Stonebringer. Οι Odiolab είναι ένα psychedelic-experimental-electronic σχήμα 2 ατόμων, και το warm-up τους ήταν ιδιαίτερο. Δεν θα περίμενε κανείς το opening act μιας κατά βάση stoner μπάντας να παίζει τέτοια μουσική, και πιθανόν τα περισσότερα πιτσιρίκια που ήταν από νωρίς στο μαγαζί μπερδεύτηκαν λίγο. Ambient καταστάσεις, dub στοιχεία, post στοιχεία, delays και echos σαν από τα βάθη των ωκεανών που έδειχνε από πίσω ο προτζέκτορας, οι Odiolab πραγματικά μας ταξίδεψαν. Η εμφάνισή τους μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και θα επιδιώξω στο μέλλον να τους δω ξανά.
Stonebringer
Πριν τελειώσει η εμφάνιση του ντουέτου, ανέβηκαν στη σκηνή οι Stonebringer, που παρά τον ενθουσιασμό του κοινού, είχαν ένα humble ύφος, σα να ετοίμαζαν κάτι. Αυτό που όντως ετοίμαζαν ήταν και η τρίτη έκπληξη της βραδιάς, καθώς συνόδεψαν τους Odiolab παίζοντας κιθάρες και μπάσο με δοξάρια [εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Jimmy Page]. Πολύ καλό το αποτέλεσμα, δυνατό χειροκρότημα από το κοινό και η βραδιά συνεχίστηκε σε πιο hard μονοπάτια.
Τους Stonebringer τους είχα δει άλλες 2 φορές στο παρελθόν, στο Schoolwave αρχικά και ως support στους Planet of Zeus αργότερα. Αυτό που είδα αυτή τη φορά μου άρεσε περισσότερο. Η σκηνική τους παρουσία ήταν δυναμική και επικοινωνιακή με το κοινό, όπως και στο παρελθόν, ενώ ηχητικά το “stoner με breakdowns” στυλ τους ήταν πιο δεμένο και ισορροπημένο. Το πρώτο μέρος της εμφάνισής τους περιλάμβανε την παρουσίαση του ΕΡ που κυκλοφόρησαν. Ωραίες συνθέσεις, προσωπικά τις προτίμησα από τις παλιές τους δουλειές. Στο δεύτερο μέρος παίχτηκαν τα παλιά κομμάτια τους, με εμφανώς περισσότερη εμπειρία από την μπάντα, και με το κοινό να ξέρει να τραγουδάει ακόμα και τους στίχους σε πολλά από αυτά. Όσον αφορά το κομμάτι του παιξίματος, δεν μπορώ να μη δώσω props στον drummer της μπάντας, του οποίου το level είναι κάπου κοντά στο 9000 [αναρωτιέμαι αν έχει side project καμιά death ή core μπάντα], όπως επίσης και στον δεύτερο [υποθέτω λόγω θέσης στη σκηνή] κιθαρίστα, ο οποίος πραγματικά το νιώθει. Μερικές διφωνίες δε βγήκαν, προβλήματα στον ήχο υπήρξαν, αλλά μέσα στο πρόγραμμα είναι αυτά [σίγουρα το κοινό δεν πτοήθηκε]. Highlight του φινάλε η διασκευή του κλασικού “Born to be wild” α λα “Porn must be wild” και η κούκλα που περιφέρθηκε στο μαγαζί.
Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι χάρηκα το live όσο έχω χαρεί άλλα αντίστοιχου είδους και βεληνεκούς, σε σημείο που με κάνει να απορώ με το τόσο πάθος του κοινού, σαν να βλέπουνε Down ένα πράμα. Δεν ξέρω αν οι Stonebringer για μένα “πέρασαν και δεν ακούμπησαν” ή αν όντως σαν μπάντα δε θα μείνει και στην ιστορία βρε αδερφέ, πάντως εκτιμώ το ότι έχουν κερδίσει το κοινό και οι ίδιοι γουστάρουν αυτό που κάνουν, και στο τέλος αυτό έχει σημασία.
Α, και το ΕΡ [έτσι για να μην έχετε απορία εσείς που δεν προλάβατε] έχει πραγματικά πανέμορφο artwork και στήσιμο.
Υ.Γ. : Ευχαριστώ “το αφεντικό” για τη θέση!