Μια περίεργη περσόνα τούτος ο Βρετανός. Δημιουργική παρέα με τη δωδεκάχρονη ερωμένη του, γράφουνε μουσική μινιμαλιστική, πλημυρισμένη από ταξίδι, γεμάτη πειραματισμό. Πάντρεμα μουσικών φασμάτων και ιδεών και πολύ καλές συνεργασίες .Με ένα τρομερό ταλέντο που ξεκίνα σχεδόν 10 χρόνια πίσω παρουσιάζει ιδέες χωρίς στερεότυπα και περιορισμούς.
Το ντεμπούτο του το έκανε το 2004 σε ηλικία 23 ετών που κυκλοφορεί το “Celeste”. Ο τότε πιτσιρικάς James παρουσιάζει ένα κομμάτι χωρισμένο στα δύο γεμάτο από κιθαριστικά σημεία πλημυρισμένα από αυτοσχεδιασμό και γεμάτο από ονειρικές, σουρεαλιστικές μελωδίες. Την ίδια χρονιά βγάζει το “Lost Prayers & Motionless Dances”.Εκεί νομίζεις ότι ακούς άλλο κιθαρίστα σε σχέση με τον βιρτουόζο του “Celeste”.Σε αυτή τη δουλεία διάρκειας 34 λεπτών διακρίνεται μια απίστευτα μεγαλοπρεπή αλλά ταυτόχρονα στενάχωρη drone ατμόσφαιρα που σε ωθεί σε ζεν καταστάσεις και σημεία διαλογισμού.
2005 και μέσω μιας ανατολίτικης σκοπιάς ,ως ύμνος των Σούφι, ντυμένος με πιάνο και ψαλμωδίες μας παρουσιάζει το “White Goddess”.Και λίγους μήνες μετά έρχεται το “Sunshrine” 26 λεπτά παρόμοιας τεχνικής με το “Celeste”.Η καμπάνα να δίνει το σύνθημα για τον κιθαριστικό αυτοσχεδιασμό του Blackshaw, συντροφιά με την ιριδίζουσα χροιά ενός λαού του. Ένα αρμόνιο δένει πάνω στη μελαγχολία και μέσα σε όλο αυτό το πεσιμισμό η κιθάρα χορεύει σε raga ρυθμούς
Το 2006 είναι ο πρώτος κανονικός δίσκος με 4 κομμάτια μικρότερης διάρκειας από τις προηγούμενες δουλείες τους υπό την ονομασία “True Believers”. Ο πειραματισμός δεν λείπει και από αυτή τη δουλεία και η western/country συναντάνε την ινδική μουσική ντυμένες με μια ψυχεδελική χροιά και χρήση και άλλων μουσικών οργάνων. Το 2007 εμφανίζεται το “The cloud of Unknowing” και συνεχίζει στο ίδιο μουσικό μοτίβο όπου ο Blackshaw υφαίνει ρυθμούς και τεχνικές, μέσα από υπερβολικά αλλά ταυτόχρονα όμορφα σόλο παρουσιάζει τη καινούργια του δουλεία. Την οποία την ακολουθεί ένα μίνι άλμπουμ με τη συνεργασία του Josef Van Wissen στο λαούτο. Γράφουν το “All things are frome him through him and in him” το οποίο κυμαίνεται διαμέσου ψύχραιμων μουσικών κλιμάκων από παράφωνες σονάτες σε μινιμαλιστικές ραψωδίες. (Επίσης οι δυο τους κυκλοφόρησαν ως Brethen of free spirit το “The wolf shall dwell with the Lamb”)
Το δημιουργικό τούτο πνεύμα κυκλοφορεί το “Litany of Echoes”με δύο κομμάτια μόνο πιάνο και ένα κομμάτι όπου βιώνεις μια αντιπαράθεση βιολιού-κιθάρας-βιόλας. Ακόμα περισσότερο πειραματισμός με το “The glass bead game” (2009). Νεοκλασικές πενιές οπερετικά φωνητικά, ντουέτα με πιάνο και τσέλο. Το 2010 βγάζει το “All is falling” όπου αμφιταλαντεύεται από μινιμαλιστικές τάσεις δημιουργίας σε πιο περίπλοκες μουσικές δομές με κύρια όργανα τη κιθάρα και το πιάνο.
Και εν τέλει 2012 και “Love Is the Plan, The Plan Is Death” φαίνεται ως ο δίσκος που έχει δουλευτεί περισσότερο πάνω σε μια εξάχορδη, ενώ, τόσο καιρό μας είχε συνηθίσει σε δωδεκάχορδες κιθάρες. Η δομή των κομματιών δεν είναι περίπλοκη και σε ορισμένα σημεία τα μοτίβα επαναλαμβάνονται. Δεν υπάρχει κάποια μεγαλειώδη στιγμή, αλλά, μαζί με το βιμπρόφωνο και κάποιων πιο ηλεκτρικών οργάνων, σε παρασέρνει σε όμορφο ταξίδι.
O James Blackshaw θα βρίσκεται αύριο στη σκηνή του Six D.O.G.S