Μία εβδομάδα ακριβώς πριν από την επιστροφή των WASP επί Ελληνικού εδάφους, μία χούφτα μουσικών που έχει δημιουργήσει την δική της tribute band στο μεγάλο αυτό συγκρότημα, αποφάσισε να δώσει ένα live στο Legacy Rock Area, χώρο που οι περισσσότεροι γνωρίζουμε ως club. Ο δεύτερος όροφός του, να πούμε ότι έχει διαμορφωθεί -στο μέτρο του δυνατού- κατάλληλα σε ό,τι αφορά τη σκηνή, το φωτισμό και τον ήχο και έχει φιλοξενήσει αρκετά tribute και μη, live, φέρνοντας αρκετό κόσμο εκεί, τις περισσότερες φορές με μικρό ή και μηδενικό αντίτιμο.
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Προσωπικά, προτιμώ να δω ένα τέτοιο show, που έχει και το γέλιο του, παρά να ακούσω για 2-3 ώρες από τα ηχεία να παίζουν τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια άσματα, που οι περισσότεροι έχουμε βαρεθεί να ακούμε…
Πρώτη γνωστή φάτσα, ο Γιάννης Ζερβός, τον οποίο είδαμε βαμμένο στους SSIK (την tribute band των KISS) αυτή τη φορά στο…ρόλο του Blackie Lawless. Τα υπόλοιπα παιδιά, γνωστές φάτσες του χώρου είχαν πάρει θέση για να παρουσιάσουν μερικά από τα καλύτερα τραγούδια της 30χρονης πορείας των WASP. Ο συνολικός αριθμός, αν δεν κάνω λάθος, έφτανε τα 21! Σε τέτοιες φάσεις, περισσότερο θα πας για το show και την πλάκα του πράγματος, παρά για τη μουσική. Στο δεύτερο κομμάτι βέβαια, τα πήγαν αρκετά καλά με αποτέλεσμα ο κόσμος να γουστάρει τα κομμάτια αν και οι δύο τραγουδιστές (ο drummer ανέλαβε μεγάλο μέρος των φωνητικών) είχαν τις δυσκολίες τους στην απόδοση. Λογικό, γιατί η φωνή του κου Lawless έχει τις ιδιαιτερότητές της. Βάλε και τα λαθάκια στους στίχους, σε κάποια σημεία, τα οποία όμως δεν πτόησαν κανέναν. Γεμάτος ο δεύτερος όροφος, αρκετός κόσμος στον πρώτο και το show περιελάμβανε μία mini έκδοση της τιμονιέρας/μικρόφωνο/νεκροκεφαλής στολισμένης με…αλυσίδες και…αλουμινόχαρτο! Οι ενδυματολογικές επιλογές, δε, των δύο Γιάννηδων (Λιτινάκη και Ζερβού) ήταν ό,τι καλύτερο για να δώσουν μία άλλη όψη στην παράσταση που παρουσίασαν.
Οι μιμήσεις στις γκριμάτσες και τις κινήσεις του Blackie Lawless έδιναν και έπαιρναν, σκορπώντας το γέλιο ακόμη και του ίδιου του frontman ενώ highlight ήταν το κόκκινο υγρό από την νεκροκεφαλή που ήπιε στο τέλος. Πόρωση και άνθρωποι που χτυπιόντουσαν σαν τρελοί μπροστά από τη σκηνή, στα hits των WASP και μία πολύ πολύ καλή απόδοση του “The Idol” έκαναν τον κόσμο να περάσει καλά και έδωσαν αξία στα λεφτά που έδωσε κάποιος για τις 2-3 μπύρες που ήπιε εκείνο το βράδυ στο Legacy. Η τελευταία τετράδα του set “Wild Child”, “L.O.V.E Machine”, “I Wanna Be Somebody” και “Blind In Texas” έκλεισαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένα ωραίο βράδυ.