Μέρος της εγχώριας εναλλακτικής σκηνής συναντιέται στο πλέον επίσης αγαπημένο Death Disco, σε ένα live-αποκάλυψη-release show σε αυτήν την κρύα Παρασκευή του Δεκέμβρη. Και εμείς από το rockinathens.gr ήμασταν εκεί.
Aνταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Η βραδυά προθερμαίνεται από τον έναν τυπά που αλλιώς ονομάζουμε God In A Cone ή και Νίκο Μαρίνο. Με ένα laptop και ένα m audio μπροστά του σαν αφετηρία τα εργαλεία που θα μας κατευθύνουν σε μία ζούγκλα κυρίως ηλεκτρονική μα συνάμα σκοτεινή. Ένα video wall συμβολικό μας συνοδεύει στους παλμούς της. Σαν να παίζεις σε τρισδιάστατο video game η φάση. Τα φωνητικά πιο βαριά από τον ήχο, σε κρατάνε στο rock ενώ η μελωδία κυλάει σε post ποταμάκια και techno παραπόταμους. “Cold Feeder” εκτελεσμένο άψογα, το ομώνυμο “God In A Cone” και “Pistola” (πολύ καλύτερο στη ζωντανή του επιτέλεση) είναι κάποιοι από τους τίτλους που έχει χαρίσει στην προσωπική του version. Jungle–punk και άρωμα Ανατολής με βάση τον σκληροπυρηνικό industrial electro ήχο.
Οι Blame Canada είναι μία μπάντα που γουστάρω ούτως ή άλλως οπότε “For A While” αισθάνομαι έτοιμη να τους χειροκροτήσω πριν ακόμη ξεκινήσουν. Από το ιντερλούδιο. Συνεχίζουν με πιο retro – post ψυχεδέλεια που όντως την αναμιγνύουν με το shoegaze rock και “Now You Want To” να ροκάρεις επιπλέον, οπότε και στο προσφέρουν ανεβάζοντας στη σκηνή το φύλλο – φίλο που θα τους ενισχύσει κατά το “Crazy Joe”. “Halftime”, ένα από τα πιο δυνατά τους κομμάτια λίγο πριν την διασκευή του “Venus In Furs” και τα τραβήγματα των χορδών που θα καταλήξουν λίγο αργότερα στο “Be” και το ερωτικό ορχηστρικό του παραλήρημα. Με τις κραυγές του τέλους κατάφεραν να στο περάσουν στο πετσί σου. Αυτή είναι η πόλη που λατρεύουμε να μισούμε μέχρι και την μεταμφίεσή της.
Τους 4LT. δεν τους ξέρω. Οι σειρήνες ηχούν ακόμη πιο σκληρά μα καθαρά και σε πιο alternative στενά. Στο “Refugee” τους ανακαλύπτω παρέα με τον Χριστόφορο και το Νίκο και πλέον πιστεύω πως αυτό το psych – core τους πάει περισσότερο. Υπήρξαν κάποια μικρά θέματα του τύπου “βάλε – βγάλε ένταση” μα η τάξη αποκαταστήθηκε μόλις ο ήχος ακούστηκε πιο drum ‘n’ bass και μάλιστα θύμισε Michael Jackson και “Smooth Criminal”. “Mouth” το επικοινωνήσανε και τους πήγε επίσης. Στη συνέχεια το είδος εξελίχθηκε και πάλι πιο indie με τα φωνητικά κάπως πιο hardcore να το πλαισιώνουν. Συμπαθητικοί μα περιμένω περισσότερα, αφού δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν και το ντέφι, οπότε κάτι παραπάνω θα μπορούν να δώσουν έτσι για να δοθεί η πραγματικότητα στο ακέραιό της.