Οι My Own Ghost από το Λουξεμβούργο μας συστήνονται με τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά τους που φέρει τον τίτλο “Life on Standby”. Το συγκρότημα βρίσκεται σε καλό δρόμο απ’ ότι φαίνεται, μιας και αποτέλεσε το main support act στην βρετανική περιοδεία της Tarja Turunen. Γύρω από τον τίτλο του album κινείται κι η θεματική των τραγουδιών του, δηλαδή πώς μερικές φορές αφήνουμε τη ζωή να περνάει από μπροστά μας και δεν την εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο, ενώ το να ξεφύγουμε από αυτήν την κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο όσο περνάει ο καιρός.
Μουσικά, οι My Own Ghost κινούνται σε αυτό που θα έλεγα pop με ηλεκτρικές κιθάρες. Εύπεπτες συνθέσεις με ωραία φωνητικά και γενικότερα radio-friendly κατάσταση. Αν και η μπάντα είναι φανερά επηρεασμένη από σχήματα όπως Within Temptation και Delain, η μουσική δεν είναι αρκετά heavy για να τους βάλουμε στην πιο dark μεριά αυτού του είδους, της female-fronted σκηνής. Περισσότερο Nemesea, Flyleaf, Firefly και τα συναφή. Δε συναντάμε ξεσπάσματα και όλα κινούνται σ’ ένα μέσο, που ναι μεν δείχνει μια ισορροπία στις συνθέσεις και στη γενικότερη αισθητική που θέλει να δώσει το συγκρότημα, αλλά ποτέ δεν σε οδηγεί κάπου. Επίσης αυτό κάνει κάπως τα κομμάτια να είναι ίδια το ένα με το άλλο, γιατί όλα κινούνται σε παρόμοιο tempo, ύφος και δυναμικές. Σημαντικό στοιχείο που συναντάμε είναι οι electro επιρροές που δίνουν ένα παραπάνω νεύρο στη μουσική, μιας και το rock στοιχείο μάλλον έχει έρθει σε δεύτερη μοίρα.
Αν και για τα γούστα μου είναι λίγο γλυκανάλατο, το “Life on Standby” είναι ένα πολύ καλοδουλεμένο album. Οι συνθέσεις είναι ολοκληρωμένες, η μπάντα πατάει πολύ καλά και δείχνει πολύ δουλειά και σοβαρότητα. Είναι καθόλα επαγγελματικό και δεμένο αποτέλεσμα με παραγωγή καλογυαλισμένη από τον Hiili Hiilesmaa (HIM, Apocalyptica, Amorphis) και mastering από το Svante Forsbäck (Rammstein, Sunrise Avenue, Bullet for my Valentine). Σίγουρα αυτό που ξεχωρίζει, πάντως, είναι η φωνή της Julie Rodesch, η οποία κινείται αρκετά στο πρώιμο στυλ της Charlotte Wessels κι η οποία έχει δυναμική παρουσία στο album με κρυστάλλινα φωνητικά.
Συνολικά θα έλεγα ότι αυτό που λείπει στους My Own Ghost είναι να πάρουν κάποια ρίσκα για να διαμορφώσουν μια πιο προσωπική μουσική ταυτότητα. Πάντως υπάρχει το υλικό για να επενδύσουν πάνω του και να εξελιχτούν.